Toen ik onlangs boodschappen wou ophalen in een lokale winkel in Oudenaarde was ik mijn masker vergeten. Meer dan een jaar zat er in elke handtas, in elke jaszak 1 of 2 mondmaskers… en nu niet… Ik vroeg of ze een wegwerpmasker hadden, en zei dat ik al volledige gevaccineerd ben. ‘Geen probleem, kom maar… geen masker nodig!’… Enkel betalen en terug weg maar toch… Ik had een flashback naar een woordenwisseling een paar maanden terug in een warenhuis, waar een vrouw aan de kassa veel te dicht bij me stond en ik haar aansprak om toch even afstand te willen houden… Niet meer willen denken aan het ‘WIJ’, de maatschappij… maar ‘IK’… Wat met die corona-moeheid in een samenleving na vaccinatie?
We hebben allen een gevoel van verwarring in deze post-vaccination wereld. Wat kon gisteren, kan morgen niet meer… En ik begrijp het wel, beleidsmakers kunnen niet anders dan kort op de bal spelen… Maar dit jongleren met regels is een van de vele redenen waarom velen het beu zijn.
We hebben niet één pandemie meegemaakt, maar twee: een kruising tussen COVID-19 en sociaal isolement. Nu we weer meer samenkomen, moeten we blijven zorgvuldig omgaan met onszelf en met elkaar. Uiteindelijk en ondanks onze spreekwoordelijke eenzaamheid, hebben we de afgelopen 17 maanden samen doorgemaakt.
Ik ben eerder een extraverte introvert. Maar ik ben ook een sociale vlinder van het ene naar het andere evenement fladdert. Je sociale leven heruitvinden. Een weekendje plannen, genieten op restaurant, terrasje doen met vrienden, zelfs shoppen… voelen soms als vreemde, nostalgische ervaringen. Het is een combinatie van die plotse golf van buitenkomen en het anderzijds erin gestampte gevoel van solidariteit. En om eerlijk te zijn soms mis ik mijn cocon een beetje.
Wat is deze pandemische vermoeidheid
Na dit intense anderhalf jaar is niet iedereen zich bewust van wat het met hen deed. Sommige voelen zich eerder wat uitgeput en een begin van burn-out/bored-out ervaring…. Anderen hebben eerder een kort lontje, zien alles zwart/wit… zijn agressiever in hun zeggen en doen. Of dwarsliggen als ultieme verdediging van hun gemoedsrust…
We deden allen ons best de gevolgen van deze pandemie zo goed mogelijk te aanvaarden en het hoofd te bieden… Maar onze ervaringen zijn verschillend. Je verloor een dierbare. Iemand werd ernstig ziek. Je raakte je job kwijt. Of soms gewoon eenmalige dingen als je kon niet naar een begrafenis, een trouwfeest, je diploma-uitreiking… Je miste je hobby’s en je vrienden en familie… Tja die bubbels… Of die nieuwe gewoonte… het dagelijks bedekken van je gezicht met een mondmasker… die liters alcoholgel… Ik heb er de afgelopen maanden meer aan mijn handen gesmeerd dan dat ik alcohol gedronken heb…
Het constant vragen van extra inspanningen, van alsjeblieft willen jullie nog dit doen en hou daar rekening mee… is uitputtend… vraagt energie… vermindert onze veerkracht… De rek gaat er uit… Meer en meer heb je moeite om negatieve gevoelens buiten te houden. Om licht te zien aan het eind van de tunnel… Je wil wel maar toch… We zijn deze pandemie en alles errond zo moe! Kotsbeu!!!
Voor jezelf… wat met die corona-moeheid in een samenleving na vaccinatie?
1. Koester een goede nachtrust : lees hier mijn blog van enkele maanden terug
2. Blijf naar buiten gaan
Extravagante plannen zijn echt niet nodig. Je hoeft geen road-trip te doen om leuke plekken te ontdekken. Doe verder met je goede wandelgewoontes. Ga gewoon wandelen, zonder al te grote plannen… Geniet van het samenzijn en de babbels. Geniet samen van het bos, van de natuur, van de wandelpaden… Of plan je wandeling eens ’s avonds en beleef samen de zonsondergang. En ja je kan een picknick meenemen, of wat bekers en een lekkere fles in je tas… meer hoeft niet altijd…
3. Digitale detox
Ik heb Van Ranst ontvriend, ik heb het VRT & VTM nieuws ontvriend, en alle dagbladen die ik volgde. Ik volg ook niet langer facebookkennissen die berichten en commentaren pro/contra plaatsten… ze doen maar, maar zonder mij… Ik heb een periode niet meer naar het nieuws gekeken… Ik had eventjes genoeg van alle corona-bladvulling… Het bracht rust in mijn hoofd, in mijn nadenken.
4. Unplug!
Hoewel het belangrijk is om actief te blijven, uitstappen te plannen en voor jezelf te zorgen, is het net zo belangrijk om jezelf even uit te checken van alles. Boek je agenda niet meer vol. Je zal merken dat sommige van de beste dagen van je leven plaatsvonden omdat je helemaal niets wilde doen.
5. Stel jezelf elke dag 2 eenvoudige vragen
- Moet ik dit doen? En waarom?
- Wil ik het doen? En waarom?
Je antwoorden zullen wat je beslist bepalen, en bewaken ook je sociale grenzen…
Nu, post-corona is er soms een overvloed aan menselijke interactie… De ene persoon krijgt er net energie van, voor mij is het eerder een golvende curve… Na veel heb ik het graag wat minder… Dingen doen en mensen zien kan batterijen opladen, ook rust laadt mijn batterij dan op… Ik stel niet graag mensen teleur… en toch moet ik leren nee zeggen 😊.
6. Ga naar een therapeut
Het is niet altijd eenvoudig alles zelf te verwerken. De voorbije gebeurtenissen zinderen lang na… Velen hebben nog steeds gevoelens van eenzaamheid, van isolement, van onveilig voelen. Daarom is het belangrijk openlijk te kunnen praten over dingen waar we mee worstelen. Zls je het moeilijk hebt… ga eens praten met een therapeut… deze tonen je nieuwe paden, leggen andere accenten… werken aan je veerkracht….
Iedereen is anders, ervaart het anders en toch verlangen allemaal terug naar een sociaal leven,… Terug zoals vroeger… Terug ontmoeten, integreren, na deze voor velen meest isolerende ervaring van ons leven… Wat met die corona-moeheid in een samenleving na vaccinatie? Niet alles aan deze pandemie was negatief… Wat neem jij mee om de toekomst van jouw wereld vorm te geven?
Xoxo Ninon
PS: We hebben inderdaad het geluk in Europa te leven. Ik ben me er terdege van bewust dat een rechtvaardige wereldwijde toegang tot vaccins, naast andere veiligheidspraktijken, een dringende behoefte blijft wereldwijd.