Wanneer dit voorbij is… beloftes aan mezelf…

Is het echt? Durf  ik het te geloven? Zou het voor eventjes zijn of voor een lange tijd, of voor altijd? Worden we terug los gelaten uit onze gouden kooi? Mag het weer… langzaam aan… voorzichtig veilig… Zodat het geen toch geen omgekeerde processie van Echternach wordt (je weet wel 2 stappen vooruit en 1 naar achter). 11 mei… 18 mei… het klinkt als de bevrijding… en hopelijk het einde van een strijd. Daarom wanneer dit voorbij is… beloftes aan mezelf… Mijmeringen…

Van een 50-plusser… die al bijna 2 maand van thuis uit werkt… Voor mijn scherm in een mooie jurk maar met mijn slaapsokken aan… Het was even zoeken naar een foto… en ik tikte ‘friendships’ en zag plots deze foto. Zijn we niet allemaal vogeltjes die zingen zoals ze gebekt zijn… en toch liefst dicht bij elkaar zitten te kwetteren samen… want dat is was we nu vooral missen… die warme dichtbij vriendschap.

Wanneer dit voorbij is, beloof ik dat ik mijn familie en mijn vrienden té lang zal knuffelen.

Wanneer dit voorbij is, beloof ik dat ik geen kans mis om samen te zijn met van wie ik hou… familie vrienden… en er gewoon te zijn… me niet af te vragen of er een eigenlijk een reden is om er te zijn.

Wanneer dit voorbij is, beloof ik dat ik het verschil tussen wat ik nodig heb en wat ik denk dat ik nodig heb duidelijker zal begrijpen.

Wanneer dit voorbij is, beloof ik dat een welkom- of afscheidszoen geven nooit nog als vanzelfsprekend beschouw en het heel bewust zal doen. Velen zag ik plots 2 maand niet meer…  Hello stranger! Mag ik je begroeten met een handruk… nee geen handgel meer…

Als dit voorbij is, beloof ik om minder tv of Netflix te kijken… Ik heb zo een beetje een overdosis gehad nu.

Als dit voorbij is, beloof ik om meer theater te zien of naar concerten en evenementen gaan, en de energie van een live optreden echt te voelen en te appreciëren.

Als dit voorbij is, zal ik nooit nog bioscoopbezoek als vanzelfsprekend aanzien… Dat grote scherm, dat Dolby geluidssysteem dat je omringd met geluid en die veel te dure beker popcorn… het is een traktaat… En, ik beloof aan het einde te applaudisseren voor die onderdompelende ervaring.

Als dit voorbij is, beloof ik mezelf eindelijk naar die voetbal wedstrijd in de Ghelamco of ander stadion te gaan… En de eerste keer dat ik het gebrul van de supporters hoor, zal het mij ontroeren… een traantje doen wegpinken van onverklaarbare vreugde.

Wanneer dit voorbij is, beloof ik dat ik nooit het uurtje fitness of zwemmen nog zal overslaan omdat ik geen zin heb om te gaan. Want ik heb al die sportieve straatjes in mijn buurt meer dan gewandeld. Maar ik weet nu ook wie mijn vele buren zijn en de naam van hun hond. En ik ook de volgende keer zal ik een praatje doen en vragen of alles goed is met hen.

Wanneer dit voorbij is, beloof ik dat ik net zo hard zal werken voor mijn bedrijf ‘als zou het voor mezelf zijn’ (dixit Donald Muylle)… Want ook mijn en jullie hulp is zo waardevol en noodzakelijk in dit grote wiel van vele radertjes…

Wanneer dit voorbij is, beloof ik dat ik op restaurant de ober oprecht zal danken en mijn complimenten naar de keuken sturen als het lekker is. Dankbaar dat men voor mij kookte. Ook wie mij bedient zal het ten volle appreciëren dat ik bij hen aan tafel of aan de bar schoof. Enkel blije gezichten.

Wanneer dit voorbij is zal ik ten volle genieten van mijn maaltijd, mijn gezelschap, praten lachen en proeven,… en misschien ook even een stukje pikken met mijn vork uit jouw bord.. zomaar omdat het terug mag…

Als dit voorbij is, beloof ik dat ik me nooit nog zal storen als single alleen naar een bruiloft of baby-shower te te gaan. Men nodigt je uit omdat men er behoefte aan heeft dat je er bij bent. Doe het voor iemand anders.

Als dit achter de rug is, beloof ik dat ik nooit zal klagen over te weinig beenruimte in een vliegtuig. Ik vlieg! Ik kan op reis! Ik ben vrij!…  Ik zal er nog steeds versteld van staan.

Als dit voorbij is, zal ik onthouden dat ik niet rechts of links ben. Ik ben gewoon Belgische en een burger van planeet Aarde.

Wanneer dit voorbij is, beloof ik om zo consequent mogelijk mijn hoofd en mijn lichaam gezond te houden… en te beseffen dat er zoveel anderen zijn met veel zwaardere lasten en ontberingen dan de mijne.

Als dit voorbij is, beloof ik dat ik mee zal zingen elke keer als ik iets leuks hoor op de radio, of op een festival… Lekker vals, maar niemand zal het iets kunnen schelen…

Ik beloof dat ik niet zal wachten tot dit voorbij is. Sommige dingen kan ik nu beginnen…

Vandaag beloof ik hoop te hebben, want het is de enige rationele keuze.

Xoxo Ninon

 

Je vroeg een uit te printen versie van deze tekst… om bij te houden… om op te hangen… Klik op de  ‘vogeltjes’ en je krijgt de .pdf versie ervan. 

 

 

Ik schreef ook volgende blogs ‘ Corona lockdown levenslessen ‘  & ‘We zullen doorgaan…’

 

 

Alle foto’s gratis via Image by rawpixel.com