Hoe leer je je inner-reptiel nieuwe gewoonten?

‘Laten we dat koekje nu opeten. Het is gratis en gevuld met zoete energie’ denkt je reptielenbrein. Je menselijke brein weerlegt ‘Nee beter van niet, die weegschaal gaat de verkeerde kant op en we willen ons achteraf niet schuldig voelen omdat we toch dat koekje aten’. Maar je inner-reptiel is een doordrammer ‘Ik ga gewoon gillen totdat je dat verdomde koekje eet. EET DAT KOEKJE, EET DAT KOEKJE, EET…’ En hap slik weg en het koekje is op. Schuldgevoelens… Toch beginnen de reptielhersentjes je nog meer te verleiden ‘Ze staan er nu toch. Please neem een tweede koekje. Morgen zullen er geen zijn, en overmorgen ook niet… ’ Je inner-zoogdier werkt op je gemoed ‘Je hebt het toch verdient! En …

Verder lezen

Je reptielenbrein maakt je tot een koekiemonster…

Ik had mijn zoveelste gesprek met een vriendin van ik moet afvallen, ik moet minder snoepen ’s avonds voor teevee. Herken je het, de soms onbedwingbare zin in chips of chocolade De aantrekkingskracht van Ben & Jerry’s ijs als je voorbij de diepvrieswaren loopt. De, niet te negeren, geur van verse frietjes? En de onmiddellijke spijt nadat je hebt toegegeven. Wat blijkt: we kunnen er niet aan doen! Eerder je reptielenbrein maakt je tot een koekiemonster en doet je verlangen naar ongezonde snacks. En voor wie Cookie monster uit Sesamstraat niet kent (hier een filmpje ‘Ik hou van koek’). Het is een vriendelijke grote blauwe pluche handpop met oogjes, die verlekkerd is op het eten van koekjes en vindt het …

Verder lezen