Dit is een liefdesbrief aan een belangrijke dame in mijn leven, mijn Charlie-poes. Mijn bejaarde kattenmadam van 88, in mensenjaren. Als een vriendin houdt ze van mij, ik hou van haar, zij zorg(t)de voor mij en ik zorg(de) voor haar. Ik wist wel dat een afscheid dichterbij kwam, maar toch… dit plotse verdict, ze eet nog weinig en heeft een tumor in haar buikje, doet me triest zijn. Misschien helpen de spuitjes van de dierenarts nog even, maar het is geen tovermiddel. Ons afscheid komt dichterbij, Charlie-poes…
Verder lezen