Hoe leer je je inner-reptiel nieuwe gewoonten?

‘Laten we dat koekje nu opeten. Het is gratis en gevuld met zoete energie’ denkt je reptielenbrein. Je menselijke brein weerlegt ‘Nee beter van niet, die weegschaal gaat de verkeerde kant op en we willen ons achteraf niet schuldig voelen omdat we toch dat koekje aten’. Maar je inner-reptiel is een doordrammer ‘Ik ga gewoon gillen totdat je dat verdomde koekje eet. EET DAT KOEKJE, EET DAT KOEKJE, EET…’ En hap slik weg en het koekje is op. Schuldgevoelens… Toch beginnen de reptielhersentjes je nog meer te verleiden ‘Ze staan er nu toch. Please neem een tweede koekje. Morgen zullen er geen zijn, en overmorgen ook niet… ’ Je inner-zoogdier werkt op je gemoed ‘Je hebt het toch verdient! En …

Verder lezen
onzichtbare taart in Parijs Fiftylicious (2)

Op citytrip via je keuken: ‘onzichtbare taart’ uit Parijs

Fifty-licious een foodblog? Nee dat nu ook niet. Maar deze nieuwe ‘Blijf thuis citytrip: ‘onzichtbare taart’ uit Parijs’ blog is eigenlijk op reis gaan in je eigen keuken.  Creatief, leuk en lekker. Af en toe iets bakken, iets koken, iets gelinkt aan een leuke herinnering, een mooi verhaal. Een recept dat intrigeert om klaar te maken. Zeker nu bakken populair is wou ik deze ‘gâteau invisible’ maken.  Niet té moeilijk want ik ben maar een halve keukenprinses. Dus vandaar deze eerste bak-uitstap: ‘Op citytrip via je keuken: ‘onzichtbare taart’ uit Parijs’ ! En toch… ‘onzichtbaar’… ‘Corona’…

Verder lezen

Jij mag gelukkig zijn

Ik ontdekte onlangs tussen mijn oud papier een Engelse tekst die ik via link op Facebook vond. Ik had deze afgeprint en heb hem een paar keer gelezen. De woorden bleven plakken. Ik vind er me op meerdere manieren in terug. Die tekst was de basis voor mijn schrijfsel hieronder.  Ik draag ‘ Je mag gelukkig zijn ‘ op aan vriendinnen en volgers, aan vrouwen (en mannen) die het soms niet gemakkelijk hebben om van die stippellijn een streep te maken.  Ook ik. 

Verder lezen