Vorig weekend zei ik tegen een vriendin ‘Ik wil van mijn leven meer een feest maken, zoals jij het doet’. Want, zonder dat ik jaloers ben op iemand anders en mijn eigen leven wel oké vind, besef heel goed dat ik wat luchthartiger moet worden, wat feestelijker, partyproof eigenlijk. Van jongs af aan was ik altijd dat ‘serieuze meisje’ dat met haar neus eerder in de boeken zat. Of ben ik eerder die ‘ernstige vriendin’ die je belt voor een goede babbel, niet omdat je op de tafel wil springen en partyen. Het overlijden van mijn partner, de coronaperiode, of het recente afscheid van mijn hond Boris duwen me eerder in de introverte, eerdere de ‘serieuze meisjes’-kant van mijn ambiverte …
Verder lezen
