Staycation uitstap Campo Santo het Père-Lachaise van Gent & bekende namen spotten

Novembermaand. Allerheiligen, Allerzielen, elf november. Herdenking van doden en van oorlog. Niet de vrolijkste periode. En al helemaal niet met de semi-lockdown, niet-essentiële winkels toe, cafés en restaurants ook, avondklok… Wat kan je dan nog wél doen als je eens ‘uit je kot’ wil komen op een zonnige herfstdag…  Een begraafplaats mag nog steeds!  Dus deze week deed ik met mijn bubbelvriendin deze staycation uitstap Campo Santo het Père-Lachaise van Gent & bekende namen spotten. Als je houdt kerkhoven en eens wat anders wil dan wandelen in de natuur, een aanrader. Monumentale met mos begroeide praalgraven en ook recente zerken getooid met kleurrijke chrysanten. ‘Ik dacht aan jou-bloemen’.  Soms verzorgd, soms verwaarloosd. Een impressie.

Wandelkaart Campo Santo

Campo Santo de door Père-Lachaise (Parijs) geïnspireerde begraafplaats van Gent, kan je vinden in deelgemeente Sint Amandsberg (Visitatiestraat 13, 9040). Zijn naam heeft het kerkhof te danken aan Hendrik Conscience, want echt ‘heilig’ is de plaats niet, daarvoor had heilige grond van het Campo Santo in Pisa rondgestrooid moeten zijn, nee dus.

26 juni 1848 werd voor Conscience een drukke “Gent-dag”. In de voormiddag woonde hij in Sint-Amandsberg de inhuldiging van het praalgraf van Jan Frans Willems bij. Hij sprak er de beklijvende woorden “En wy, wy zullen onze zonen in bedevaart naar hier geleiden, naar het Campo Santo waar de Vlaamse helden rusten”. Zo zou hij de inspirator geweest zijn voor de benaming “Campo Santo”, de heuvel die vroeger “Kapelleberg” en “Sint-Amandsheuvel” werd genoemd terwijl Willems vaak sprak van de “Reinaertheuvel” (volledige artikel hier te vinden)

Ook voor niet Gentenaars is het een interessante uitstap, zeker met deze wandelkaart van Campo Santo die 49 belangrijke graven aanstipt met een verhaal van elke overledene. (klik op de foto of hier).  Een lijst van legendarische Gentenaars die hun laatste rustplaats kregen rond de heuvel van Campo Santo.

 

CVP-premiers Theo Lefèvre (1914-1973) en Wilfried Martens (1936-2013), dichter ­Karel Lodewijk Ledeganck (1805-1846), peetvader van de Vlaamse Beweging Jan Frans Willems (1793-1846), hoogleraar psychiatrie ­Joseph Guislain (1797-1860), textielbaron Ferdinand Lousbergs (1799-1859), schrijver Karel Van de Woestijne (1878-1929), film- en theaterregisseur Jean-Pierre De Decker (1945-2001) …

Met deze kaart en wat voorbereiding gingen we op stap voor deze ‘staycation uitstap Campo Santo het Père-Lachaise van Gent & bekende namen spotten’. De begraafplaats ligt er wel niet zo keurig geschikt bij als het plan aangeeft, het is soms zoeken… maar de wandeling an sich is mooi. Even verpozen bij een graf, even stilstaan bij een verleden.

 

Deze wandelbrochure vind je ook online ‘Wandeling op Campo Santo –  Herinneringen aan WO I‘, de wandelkaart is iets duidelijker…

Onderaan links de Sint-Amanduskerk, onder rechts Campo Santo Heuvel met de barokke kapel.

Bekende namen spotten, deze graven kan je vinden op de heuvel aan de kapel:

Luc De Vos, zanger van rockgroep Gorki, auteur, columnist, filosoof, volksfiguur

29 november 2014… Luc De Vos, die sympathieke knul van menig praatprogramma, die zanger van Mia en Lieve Kleine Piranha, die je bij elke Gentse Feesten op de Vlasmarkt sowieso tegen het vege lijf liep is plots overleden, orgaan falen… Vlaanderen treurt, Mia prijkt nog steeds bovenaan vele Top 100 chards.

Toen ‘Vossie’ overleed, koos zijn familie voor een plek onder een grote treurwilg op de begraafplaats Campo Santo. Maar die boom werd geveld de dag voor zijn afscheidsdienst.  Ondertussen rust Luc De Vos nu onder ‘zijn’ boom, de kerselaar waarover hij schreef in zijn laatste boek Paddenkoppenland.  In het hoofdstuk In Memoriam Arboris  ‘… Ik omarmde mijn boom. Een kerselaar groeit vanzelfsprekend naar het zonlicht, niet noodzakelijk recht omhoog, hij zoekt het zuiden met zijn bloemen en twijgen. Hij bloedt terpentijn (…) En daar lag de kerselaar in mootjes gehakt. Het was een stapeltje van drie meter breed en een meter hoog. Ik had nooit gedacht dat die boom zo klein was.’

Het graf lag er opvallend sober bij om Allerheiligen geweest te zijn, waarschijnlijk zoals Vossie het zou willen. Een bloeiend struikje naast zijn hoofd, enkele plectrums als eerbetoon.  De eenvoudige houten zerk met als opschrift ‘Grand Cru Classé 1962’… Een mooie laatste rustplaats voor deze goedlachse levensgenieter met een donkere rand…

Lees hier een mooi interview met zijn weduwe…

Luc De Vos werd 52 (12 juli 1962 – 29 november 2014)

Sterren komen, sterren gaan. Alleen Elvis blijft bestaan…

 

Walter Capiau, een legendarische tv-presentator die in alle stilte afscheid nam

Niet ver van Luc De Vos vind je dit eenvoudige kruis voor de overleden Walter Capiau. Een legendarische coryfee van VRT & VTM, zijn uitvaart gebeurde schielijk in het geheim, en het graf is vergeten.

Zijn leven was zoals zijn show ‘Hoger Lager’. Ooit dé presentator van klassiekers als Capriolen, Rad van Fortuin, de Kinderacademie, Hoger Lager… Maar hij moest vluchtten in de anonimiteit ver weg van de spotlights na onthullingen over seksueel misbruik met 2 tieners in de jaren ’60. Walter Capiau kreeg een laatste rustplaats naast zijn broer en ouders die ook op de grafheuvel van Campo Santo begraven liggen omdat hij een groot deel van zijn leven in Sint-Amandsberg woonde.

Walter Capiau werd 80 (28 oktober 1937 – 4 oktober 2018).

‘ ‘k Ga het zeggen Walter’…. dat zou je niet denken als je dit verlaten graf ziet….

 

Wilfried Martens, 9 keer premier van België, 3 huwelijken, grote liefde van Miet

Als je het graf van Luc De Vos hebt gevonden op de Campo Santo heuvel, zoek dan wat meer links naar een zwarte marmeren zerk. Dit is het graf van oud-premier Wilfried Martens. Het is een imposante grafsteen, misschien symbolisch hij leek altijd zo ernstig onwankelbaar als premier… (maar was hij het ook?) Miet Smet krijgt een plaats naast hem, haar naam is al vermeld. Ik vind het altijd een beetje creepy je naam op een grafsteen te zien als je nog niet dood bent… Ze wil waarschijnlijk zeker zijn van haar plaatsje, ze  haar geliefde dan ook jarenlang moeten delen en eindelijk werd deze de laatste jaren bevestigd…

Op de steen staat ‘Luctor et emergo’, naar het boek dat hij schreef: ‘De memoires (2006) Luctor et emergo–Wilfried Martens’ Luctor et emergo betekent: ‘Ik worstel en kom boven’ na een aantal fikse tegenslagen in het leven. Zo een beetje als mijn feniks…

Lees hier een artikel in De Tijd nar het overlijden van Wilfried Martens.

Wilfried Martens werd 77 (19 april 1936 – 9 oktober 2013)

Bekende namen spotten, deze graven kan je vinden in de driehoek achter de Sint Amandskerk:

Jan Hoet, bevlogen kunstpaus, ademde kunst was kunst

Jan Hoet heeft op eigen verzoek een eenvoudige graf volledig in lijn met zijn afscheidsplechtigheid in de eenvoudige Sint Pauluskerk en de koffietafel met broodjes met Gentse “uufflakke” (kop) en Tierenteynmosterd in het S.M.A.K., Jan Hoets museum in het Citadelpark.

Toch mis ik een beetje de hand van de meester… de kunstzinnigheid… de bravoure die hij zelf uitstraalde… 2 scheefgevallen rode clematissen en een goedkope pot fuchsia chrysantjes staan tussen de losse grote keien… Het zal misschien conceptueel zijn… ieder geeft er een andere betekenis aan. En ja, je moet een graf niet versieren om aan iemand te denken, of iemand te missen.

De grafsteen is een kunstwerk van Kris Martin. Unter der Erde staat er op de eenvoudige  half verzonken steen te lezen. De andere helft van de zin staat op het stuk dat in de grond zit: Scheint die Sonne. ‘Onder de aarde schijnt de zon’.  De kunstenaar zegt zelf  ‘Bovenaan vlamt de steen en zit hij vol leven, zoals Jan was. Het opschrift dat voor de helft onder de grond zal staan, dicht bij Jan, en errond heb ik een kader gebouwd. Daarin liggen nu bladeren van een plataan. In de lente wordt er schildersverdriet geplant.’ OK schildersverdriet is een mooi fijn plantje, alleen spijtig dat het maar 2 maand bloeit per jaar… eens terugkomen in mei/juni…

Twee rijen lager vind je het graf van de ouders van Jan Hoet, zoek naar een graf waar je met een beetje verbeelding een grote koperen ‘hoet’ ziet opstaan…

Jan Hoet werd 78 (23 juni 1936 – 27 februari 2014)

Unter der Erde scheint die Sonne.

 

Marc Sleen, stripauteur, cartoonist, geestelijke vader van Nero, Piet Fluwijn en vele andere

Marc Sleen (aka Marcel Neels) was officieel geen Gentenaar, maar is geboren in Gentbrugge en liet zijn Gent regelmatig in zijn strips opduiken. Daarom kreeg ook hij zijn laatste rustplaats op de grafheuvel van het kerkhof Campo Santo, aan de overzijde van Jan Hoet.

We kennen hem vooral van de Nero strips… Ridder Marc Sleen liet de avonturen van Nero steevast eindigen met een grote wafelenbak. Dus ook op zijn graf een zerk met een knipoog naar het ‘einde’ van elk stripverhaal. Deze keer het zijne…

Marc Sleen werd 93 (30 december 1922 – 6 november 2016)

 

Met deze wafelenbak eindigen we ook ons bezoek…. Laat je me weten als je een bezoek bracht aan Campo Santo, en hoe je het vond.

Xoxo Ninon

PS: de gratis wandelkaart met 49 aangeduide graven is ook te krijgen  op Campo Santo zelf, in de Stadswinkel, in het infokantoor Toerisme, in de bibliotheek en in het STAM. Maar je kan ze ook hier downloaden en best uitprinten op een A3 blad (anders te kleine druk).