Middelmatigheid

Wat als ik gewoon van middelmatigheid hou? Wat als ik een leuk eenvoudig leven wil? Wat als ik happy ben met die ruimte tussenin, de middelmatigheid, waar het rustig is. Geen grote hoogtes, geen diepe dalen… een leven gewoon kabbelend.  Wat als ik middelmatig ben en mijn middelmatigheid ook omarm. Ben ik dan niet genoeg? Raar toch…

De wereld houdt zo dikwijls een vermanende vinger op.  Je wordt aangespoord om te kiezen, te verbeteren, te streven, te verlangen, te verwerven, te concurreren en meer te willen. Steeds groter, mooier, slanker, verder, duurder, beter… Maar wat als ik het gewoon niet in me heb. Als de beste punten halen op school, de succesvolste carrière nastreven, de slankste taille, de sportiefste prestatie, de mooiste auto, het duurste huis,… niet belangrijk is voor mij, en jij er mij ook niet kan met imponeren. Wat als het streven om’de beste te zijn’ me niet echt interesseert. Dat ik echt wel blij ben met mijn middelmatig leven, mijn middelmatig zijn. Ben ik dan niet genoeg?

Wat als ik nooit echt beroemd zal worden, ook geen lokale politica of TV-eventjes-verschijning. Deze 15 minutes of fame van Warholl doen er toch niet toe. Het is niet omdat je in de media komt dat je boven je middelmatigheid uitstijgt. Is, als ik groot ben, mama, zus, oma, tante, vriendin, partner, collega zijn geen mooi streven dan?  Moet ik echt meer zijn, is je relatie met deze dichte kring van mensen rondom jou niet veel belangrijker. Mensen van wie je weet dat ze van je houden om jou, kiezen voor jou en niet om wat je doet of wie je kent. Wat als ik gewoon kleine geschenken van vriendschap aan de wereld rondom mij aanbied. Kan dit genoeg zijn?

Wat als ik eerder een middelmatige blogger ben met geen duizenden volgers. Of nooit een succesvol boek zal schrijven of een belangrijke influencer zal worden. Is dat erg? Ik hou van mijn schrijfsels. Mijn nieuwe hobby als blogger vind ik gewoon leuk, omdat ik graag schrijf. Ervaringen wil delen met jullie.  Soms wat advies, soms wat informatie waar jullie hopelijk iets aan hebben of die gewoon leuk zijn om te lezen.  Ik blog voor vrouwen waar ik om geef, die ik aanmoedig om te zijn wie ze zijn, om lief te hebben en goed voor zichzelf te zorgen. Omdat groter niet altijd beter is en het individu ertoe doet. Jij bent genoeg.

Wat als ik mijn middelmatige lichaam gewoon accepteer, ik ben noch te mager noch te dik. Ik ben geen beauty en ook niet lelijk.  Ik ben overal net tussenin. Heb ik het er voor over om extreem te sporten of te diëten dat ik een strak lichaam krijg? Of te botoxen of te nip/tucken voor een gezicht zonder (lach)rimpeltjes… (eerlijk die overhangende oogleden en dat slappe buikje storen me nog steeds wel) Ik ben 55, ik omarm mezelf en probeer mijn lijf ook te aanvaarden.  Ik zal er nooit spijt van hebben mezelf te zijn geweest. Neem me dan ook zoals ik ben. Ook jij!

Wat als ik een middelmatige huisvrouw ben, die niet graag poetst, of tuiniert en zelden kookt. Maar geen probleem heeft met luiewijven-zakjes-groentjes of stoommaaltijden voor de microgolfoven.  En die nochtans houdt van lekkere culinaire kunstjes en echt wel kan koken, moest ze willen. Of die plots (als er visite komt) als een witte tornado door het huis gaat. En die als het te erg wordt al haar kleren terug op hangers hangt en haar kleerkast netjes schikt, voor eventjes. Wiens huis geen kasteel is en het interieur geen design uitgangsbord (hoe graag ik dit ook zie). Maar eerdere een thuis, een veilige plaats. Leuk, gezellig.

Wat als ik als 50+ meid niet meer zo mee wil met het hectische tempo van deze maatschappij en het misschien ook veel minder dan vroeger nog wil proberen. Weet, ik bewonder anderen rond me voor hun tomeloze energie maar ik pas.  Ik koester dit nieuwe meer kunnen thuis zijn. Het niet meer moeten en hoeven, je reppen en regelen. Deeltijds werken en tijd hebben voor mezelf is nog steeds helend. Energie opslaand voor mijn lichaam en geest. Gezond. Is mijn middelmatig energiegebruik niet genoeg?

Wat als ik niet spiritueel genoeg ben voor de een, en te zwaar op de hand in mijn babbels voor de ander.  Soms te veel diepgang, soms te oppervlakkig. Ik hou van mijn middelmatige veelzijdigheid.   Van veel een beetje weten is voor mij interessanter, dan een iets ten gronde kennen. Ook ik ben iemand met mijn twijfels en onzekerheden. En toch zal dit genoeg moeten zijn.

Wat als ik middelmatige relaties heb gehad. 13 jaar getrouwd met een prins maar het was alles behalve een sprookjeshuwelijk. Als ik tussenin wat kikkers kuste.. En dat die andere prins waarvan ik hield ook maar een man bleek die graag de schijn wou ophouden. Middelmatige sprookjesromans, met happy moments en  realistisch dipjes. En toch ben ik gelukkig geweest. Waren deze relaties dan niet genoeg? Ik kan maar uitkijken naar een nieuwe liefde die hopelijk de middelmatigheid overstijgt…

Wat als ik mijn middelmatigheid niet erg vind en het ook niet persé anders wil. Als ik happy ben met wie ik ben, wat ik doe en wat ik heb. Ik hoop voor jou hetzelfde. Accepteer ook  je mooie, rustige, leuke leven.  Doe het gewoon.

Xoxo Ninon

PS: een uitspraak van een recente date dat hij middelmatigheid verfoeide deed me erover nadenken, was hij een middelmatig man, misschien niet maar ik wens hem veel meer zelfvertrouwen zodat hij ook van middelmatigheid kan genieten.

18 reacties

        1. Yippie een nieuwe fan er bij. Ja de ene keer een meer emotionele benadering van mijn leven, of onderwerpen waar ik over na denk. De andere keer iets over mode of mode advies of mijn kleerkast of iets wat ik wil delen als ervaringen… Mijn middelmatig leven 🙂 🙂

  1. Dan ben jij excellent, puik en prima bezig in al jouw middelmatigheid en waarschijnlijk “perfect” gelukkig daarmee 😘

    1. Dank je… perfect valt mee :-), iedereen droomt over wereldreizen, grootse doelen en het verschil maken… maar het is niet altijd een must hee

  2. Hihihi meid, ik vind het super dat jij jezelf zo kan relativeren. Als jij jouw leven en bezigheden en looks als middelmatig beschouwd, ja dan zijn we het allemaal wel.. maar in feite is dat niet erg hee…. Het hectische en het moeten voor iemand anders ogen mag er wel een beetje uit, uit deze maatschappij… Glimlach van oor tot oor… maar je hebt gelijk..; wrijf het er maar eens in… zodat andere ook genoeg zelfvertrouwen hebben om zich lekker makkelijk middelmatig te noemen. x

    1. OK ik moet toegeven er zat ietwat een dubbele bodem in, want heb al nog paar lappen rond mijn oren gekregen van een vriendin, die zei hoe durf jij je middelmatig noemen gij topwijf (haar woorden) lol 🙂 🙂

  3. Juist daarom Ninon…jij (mag ik ook voor mezelf spreken) bent verre van middelmatig…als we naar alle grijze muizen om ons heen kijken.

    Maar omdat we het niet ambiëren om te koketteren met hoe goed we het hebben met onszelf blinken we uit in oprechte bescheidenheid, zelfkennis en relativeringsvermogen…iets wat in deze masculiene maatschappij als zwak wordt bestempeld en absoluut not done voor ego-setting.

    Alles is mijns inziens een kwestie van balans, gefundeerd op je opvoeding uiteraard, maar voornamelijk gericht op een zelfontplooiing die ieder voor zich mag (moet 🤔) ontdekken om centraal te staan in zijn eigenste leven.

    In het midden dus…en dat hoeft helemaal niet ‘met mate’ te zijn en regelmatig ‘met maten (of matinnen, maar het allerliefste met soulmates).

    Simpel toch ?
    Of blink ik nu weer uit in middelmatigheid ??

    1. Just my point meisje. Maar waarom wordt in deze maatschappij het ‘gemaakt hebben in het leven’ als de norm beschouwd. Het kan zo tof en leuk leven zijn als je dat niet nastreeft, maar wel als een fully coloured flashy muis in je doen en laten, alhoewel stijlvol grijs met een glittertje is ook niet mis 🙂 🙂

  4. Steeds een herkenbaar blogje Ninon waarin je heel mooi beschrijft wat er bij vele van ons leeft en sluimert .
    We zijn perfect in onze middelmatigheid want als we daar inderdaad tevredenheid vinden dan is het toch niet middelmatig maar perfect toch … of denk ik te perfect ?
    Ik lees je graag , perfect voor mij dus .
    Groetjes Rosse

    1. Dank je, inderdaad bij mij ook een gevoel van wat ik wel heb is toch goed genoeg. OK je mag altijd wel verlangen naar meer, maar het moet realistisch en grijpbaar zijn als doel.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.