Naarmate we ouder worden, vind je ook niet dat je serieuzer geworden bent? Dat je eerder nadenkt in zwart/wit over dingen? Steeds rekening houdt met de gevolgen en je niet meer zo luchthartig bent als vroeger? En dan die doorslaggevende gedachte… “wat gaan de mensen denken’… Nochtans het kind in je weet hoe je de dingen best moet nemen zoals ze komen. Kinderen leven in het nu. Van kinderen kan je leren hoe je het best ‘gelukkig’ kunt omgaan met alles en iedereen die je ergens, waar, wanneer en hoe tegen komt. Als je je innerlijke kind-zijn blijft koesteren of terug leven in blaast, kan je ‘voor altijd jong van hart’ blijven.
Wanneer ben je die kinderlijke “ik-kan-nog-verwonderd-zijn” onschuld verloren, wat gebeurde er onderweg? Word je nog kinderlijk blij als je een regenboog ziet, denk je nog op het eind wacht een pot vol goud (al is het een onbereikbare plaats). Als het in de winter begint te sneeuwen, denk je dan o nee ik moet morgen de baan op… of is het als en kind ‘joepie morgen een sneeuwbal gevecht’ of durf je nog een sneeuwman maken in je tuin? Moeten we niet beter het kind-zijn terug wat leren koesteren. Niet onvolwassen, niet onwetend voor de wereld om je heen, maar gewoon die kinderlijke visie op dingen en de spirit van toen je kind was terugvinden in jezelf. Life would be so much fun!
Wij volwassenen madammen (en heren ook natuurlijk), we hebben schema’s, jobs en verantwoordelijkheden die ons meer gericht, doelbewust en serieus maken. Nadenkend over ons toekomst, meedragend ons verleden. Maar wanneer was het de laatste keer dat je je gewoon spontaan en zorgeloos gedroeg? Als het kermis is, denk je dan ook ‘ik wil op de botsauto’s’ of ‘nog es in de rups’ of ‘vissen’… of durf je dat niet meer… Of waarom zie je zo zelden een volwassene op een schommel in de speeltuin. Of waarom plaats men geen schommels voor volwassenen? Ik heb altijd van schommels gehouden. Een gevoel van plezier, van zorgeloze vreugde… Laatste keer was in februari, in Tate Modern in Londen was er een supertoffe installatie van het Deense SUPERFLEX-collectief “One two three swing”… en wat dacht je dat we deden 😊.
Laat je ‘innerlijke kind’ naar buiten. Maak tijd om te ontdekken, creatief te zijn, plezier te hebben.
OK de ‘musts’ van werken, boodschappen, poetsen,… enz zijn er, maar dit alledaagse moet je doorbreken met leuke ‘kleine’ dingen zodat het leven geen sleur wordt. Dingen doen waar jezelf van verwonderd bent. Zaken doen die een andere niet verwacht, waarvan jezelf achteraf denkt woow heb ik dat gedurfd… (ja we hebben zaterdag met 4 dames de Macarena staan dansen, en de rest stond er bij en keek er naar, waarschijnlijk toch wel wat jaloers omdat ze niet durfden denk ik). Bevrijdend. Of deze blog, mijn manier tot zelfexpressie en creativiteit. Kinderlijk van geest zijn betekent niet dat we kinderachtig zijn, het is een verlangen naar een gevoel van vrijheid, plezier en vreugde … gewoon loslaten.
Durf terug kind zijn. Doe met een onschuldig enthousiasme dingen. Have fun in life!
Ik hou van dansen. Als ik een leuk liedje hoor, en Boris weet het al van “lap vrouwke wil weer dansen”… En hij speelt/springt met jeugdig enthousiasme mee in de keuken en de living… “When the lady (lees “vrouwke”) smiles…” Probeer het eens! Een leuk muziekje en dans! (en pppsssttt… niemand ziet je… dus doe maar lekker gek, luchtgitaar en head banging en zwieren met je lokken 😊 ) Gewoon voor de lol!
Kleuren. Creatief met tekenen, verf en potloden ben ik nooit geweest. Maar je ziet ze nu regelmatig in de winkels liggen, de ‘volwassen kleurenboeken’. Koop er eens een en een massa leuke kleurtjes kleurpotloden. En laat je gaan, terug als vroeger… Het zou super ontspannend, een bijna Zen moment, moeten zijn… Maar, binnen de lijntjes kleuren hee… always 😊
Ontdek. In mijn jeugd (voor ik 14 was) was er altijd een speciale week, terug uit kampeervakantie met mijn ouders en zusjes werd de tent nog even opgezet achter in de tuin… En wij gingen dan op groot avontuur en sliepen ’s nachts in die tent, helemaal alleen (of met twee), op een luchtmatras in plaats van ons comfortabele bed, met ‘wilde’ beesten rond ons (lees: kippen en misschien een verloren gelopen konijntje) … Dit gevoel moet je leren opnieuw te ontdekken, do een road trip… niet georganiseerd… rij gewoon een richting uit, boek je hotel niet op voorhand maar laat het op je afkomen, of neem een tentje mee… en ontdek een regio zomaar zonder voorbereiding, en zie je een pijl staan met ‘mooi zicht’ ‘plage’ ‘kasteel’… Stop en ontdek… zo maar…
Zingen. Ja ik ben een zangeres, mijn grootste teleurstelling dat ik het niet echt kan. But who cares. Ik zing bijna elke dag, in de auto… of ik zet mijn tv ’s avonds laat eens op Ment TV (yes I know 😊) maar daar zijn er soms van die meezingers waar je de tekst nog van kent 😊 Ken je de nieuwe Clo Clo… M.Pokora met Alexandrie, Alexendra… Zalig gewoon. Probeer je favoriete muziek te spelen en zing gewoon mee. Dit is geen ‘The Voice”, maar je wordt er gewoon happy als een kind van…
Het leven is te kort om de hele tijd serieus te zijn.
Heb plezier! Speel, geniet ervan.
Fijn weekend!
Xoxo Ninon