Ik wil liefde, maar meer nog wil ik gelukkig zijn

Als jullie me vragen wat ik vooral wil in mijn leven, dan zeg ik soms andere dingen… Maar eigenlijk ik wil liefde, maar meer nog wil ik gelukkig zijn. Ik wil dat iemand van mij houdt zoals ik van hem hou. Maar elke keer ik een relatie heb/had (die laatste is al even geleden), merk ik dat ‘mijn’ verlangens en ‘mijn’ geluk ondergeschikt worden. Meer nog, het geluksgevoel van mijn partner wordt meermaals afgestoft en opgeblonken… Ja, ik ben een ‘pleaser’ in relaties, een gever. Ik probeer mijn geliefden tevreden te houden in en uit bed. En maakte het me gelukkig? Ja meestal wel… Maar soms was het verlangen naar liefde zo groot, dat ik vergat mijn eigen gelukkig zijn na te streven…

Alleen

Ik heb sinds mijn 40tigste tot nu heel wat gedatet. Het pad naar liefde gaat niet over rozen. Elke keer ik begon te geloven dat ik eindelijk liefde had gevonden – als ik dacht dat ik degene had gevonden die mijn leven zou aanvullen en van mij zou houden… dan begon ik mezelf te verliezen. Ik dacht dat als ik hun geluk nastreefde ik zelf gelukkig zou zijn. Meestal voelde dat ook zo, maar was het dat ook? Omdat ik iemand anders vertrouwde zoals mezelf, en mijn geluk in hun handen gaf, heb ik in het verleden niet de goede partners gekozen.

Ik ben ondertussen alweer even alleen, 5 jaar. Is dit lang? Iedereen gaat anders om met verdriet, met afscheid, met scheiden. Voor mij voelde het overlijden van mijn partner eerder als een rauwe rouw, een rouwscheiding. De stukjes van mijn hart oppakkend na alweer een mislukte poging tot liefde.

Balans

En ja ik wil liefde, maar meer nog wil ik gelukkig zijn. Ik ben er wel van overtuigd dat het geluksgevoel niet af hangt van het al of niet hebben van een partner. Het kan, maar het is geen zekerheid. Een partner in je leven, iemand waarmee je die positive vibe en je emoties kan delen is zeker een toegevoegde waarde. … en toch wil ik vooral me gelukkig voelen.

Je moet gewoon je geluk zelf maken en invullen. Ik hoop dat ook jouw balans van het leven in evenwicht is en je verdriet en frustraties lichter worden en leuke en weemoedige herinneringen doorwegen. Dat je gelukkig bent met wat je hebt, met wie je bent, met wat je doet,…

Frustraties

Ik wil me niet meer afvragen of ik een goedemorgen-sms krijg en me verdrietig zal voelen als ik geen krijg… Of als mijn geliefde zal langskomen? Of ik de hele avond/nacht wacht op het telefoontje dat nooit komt? Of hij als me zal laten weten dat hij moet ‘overwerken’? Ik wil niet naast iemand slapen die zijn woorden noch zijn beloftes na komt. Die rustig slaapt zonder een ruzie bij te leggen, en de volgende dag opstaat en gaat werken zonder een woord te zeggen. Ik wil niet meer naar huis rijden met een beklemmend gevoel van hoe zal hij zijn. Of dat ik mijn leven aanpas omdat hij geen zin heeft in mijn leven. Ik heb al veel gewacht de voorbije decennia, al te veel jou proberen gelukkig te maken. Ik ben mijn prioriteit nu!

Gelukkig zijn

Ik wil geluk dat begint op het moment dat ’s ochtends de wekker afgaat. En ik bij het wakker worden uitkijk naar wat de dag brengen zal. Ik wil genieten van dat eerste kopje koffie, het niets doen of er net 100% inspringen. Gelukkig zijn van heggemussen die sjilpen, van de zachte stralen van wat middagzon, van opspattende regendruppels in de vijver, van melodieus roepende overvliegende ganzen naar hun plek voor de nacht, van die knuffel van kwispelstaart. Ik wil gewoon mijn leven leuk invullen, plannen maken… Ik wil heel laat opblijven of net vroeg opstaan en toch lui zijn – als het me maar gelukkig maakt. En ’s avonds wil ik gelukkig in mijn lekker warme bedje stappen (genietend mijn elektrische dekentje mmmm) Yes I know, komt ervan als je het andere niet hebt 😊…. Maar het maakt me gewoon happy met of zonder jou.

Prioriteit

De storyline van mijn levensverhaal is veranderd naar ‘mijn geluk’. Ik wil in de spiegel kijken en gelukkig zijn met wie ik zie, me goed voelen in mijn lichaam, wie ik ben, met wie ik ook ben, waar ik ook ben. Schone schijn (lees hier deze blog) of maskers (ook een blog)… die draag je altijd deels mee…  en mag ook als je niet overdrijft. Anderen maakten me deels tot wie ik nu ben, maar grotendeels ben ik zelf verantwoordelijk. Ik ben blij met ik.

Ik wil geen stukjes van mezelf opgeven om in de doos te passen van hoe een ideale vriendin/partner/lief eruitziet en moet zijn. En als jij me te intens, te intimiderend, te spontaan, te serieus, te groot, te dik, te slim, te oud, te rechtuit, te emotioneel, te belerend vindt… tja… zelf heb ik er zo geen last van 😊… Ik zal mezelf niet langer in vraag stellen en ook geen zorgen maken hoe indruk te maken op anderen, omdat ik weet dat het grotendeels goed zit. Ik hou van mij en zal mezelf omarmen.

Ik wil liefde, maar meer nog wil ik gelukkig zijn

Graag wil ik terug die warme omhelzing van 2 mannenarmen voelen. En mijn dagen en nachten doorbrengen met lachen met iemand aan mijn zijde… Ik wil iemands prioriteit zijn, gewoon samen in zijn bovenste laadje liggend. Ik wil liefde, maar meer nog wil ik gelukkig zijn.

Xoxo Ninon

Ben jij de storyline in iemands leven? Lees ook deze blogs over liefde vinden:  liefde-hoeft-niet-perfect-te-zijn en ik-hield-van-je-maar-je-verdiende-me-niet