Hoe lang neem je afscheid…

Relaties, vriendschappen, partners,… soms blijft het niet duren maar hoe lang neem je afscheid ? Ik heb ondertussen al veel gelezen, gehoord en gepraat over afscheid nemen. Niet alleen ervaren hoe een relatie die eindigt voelt, maar ook wat rouwen om je partner is… En toch, ergens wil je terug verder doen met je leven… Wanneer ben je er klaar voor?  Kan je het achter je laten? Moet je het achter je laten? Of wordt het een deel van je nieuwe leven, een nieuwe versie van jezelf… Hoe lang neem je afscheid…

HOE

Welk impact heeft afscheid nemen van een relatie, van een partner? Je leest soms: als je relatie stopt na 20 jaar, heb je 20 maanden nodig om los te laten. Maar is dit zo? En als je partner overlijdt, hoe lang duurt het dan eer je het een plaats geeft in je leven? 1 jaar, 2 jaar… 5 jaar… Lang genoeg tot je je met Kerst en Oudejaar eventjes weemoedig voelt… Tot je niet meer terug denkt aan je wat geweest is en enkel je blik op de toekomst… Kan dit?

Mijn 5e trouwverjaardag zou op 25/7  geweest zijn… Ik heb een schuldgevoel… ik heb er  pas een week later aan gedacht  van oeps die is gepasseerd… Is dat een teken van verder gaan met je leven?  De rouwdag heb ik Ninon’s gewijs doorgebracht… window shoppend… misschien oppervlakkig maar het werkte voor mij. Het voelde zo moeilijk om die dag opnieuw te beleven. In je hoofd is dit echt minuut per minuut, uur per uur… Wat deed je, wat deed je niet, wat gebeurde er… Iedereen gaat er anders me om, ik wou afleiding…  niet nadenken…. en plots was het 15 u…. de moeilijkste periode van die dag was gepasseerd. Deze beide ervaringen deden me nadenken  om deze blog te schrijven.

LANG

We gebruiken woorden als ‘verder gaan’ en ‘loslaten’… Alsof je een echte deur gewoon sluit en wegwandelt. Het is niet zo eenvoudig gedachten los te laten, goede herinneringen enkel nog te koesteren, geen verdriet of boosheid meer te voelen, en verder lachend door het leven gaan.  Ik ben er ook nog altijd niet uit welk afscheid het moeilijkste is. Bij een overlijden is er een eindpunt… en kan je misschien echt beginnen afscheid nemen. Als je relatie ten einde loopt, is het zelden een echt afgesloten afscheid. Eerder een afscheid met 3 puntjes achter…

Hoe lang neem je afscheid… Ik denk niet dat je een afscheid kan wiskundig bekijken in hoe lang het kan en mag duren. Wat vind de samenleving ‘acceptabel’. We laten niet zo gemakkelijk los. Wij houden vast, we vechten eerder om te kunnen vasthouden aan datgene waar we van houden… herinnering, partner, relatie, verdriet,…

NEEM

Als er iets is wat ik wel zou willen, is dat we er meer kunnen over praten. Een besef dat er tussenstappen zijn bij het loslaten. Je doet het nooit direct, nooit helemaal. Je neemt afscheid, en dan weer… en opnieuw. Afscheid in de supermarkt, als je niet langer zijn favoriete biertje koopt. Of in je badkamer, als jij zijn of haar shampoo of parfum weggooit. Of op city trip, een herinnering waar je ooit samen was, in een restaurant, een stad…

En misschien leer je ondertussen iemand anders kennen, en heb je een nieuw leven… Toch neem je vele keren afscheid van iemand uit je verleden, laat je deze gaan op duizend verschillende manieren. En dat mag, je leven gaat verder en gelukkig maar… en achteromkijken mag… Het afscheid zal blijvend deel uitmaken van je toekomstige leven. Een nieuwe partner mag dit niet als een bedreiging zien maar eerder aanvaarden… Iedereen heeft iets in zijn rugzak zitten… en elkaars rugzak wat helpen dragen is zo waardevol.

JE

Hoe lang neem je afscheid… Nochtans verwacht de maatschappij dat we als een old school cassetje… de oude muziek wissen… er nieuwe over opnemen… en met FFW ‘fast forward’ enthousiast vooruit spoelen in ons leven. Een voet op de gas en een op de rem – loslaten en versnellen op zijn beurt. En je wilt dat ook… verder doen, verdriet vergeten, praat je er niet over dan is het ook niet gebeurd,… En toch voelt het niet meer hetzelfde is als voorheen. Je groeit verder, je groeit anders, je loslaten doet je groeien… evolueren… zachter maken of net harder…

Ergens zijn we allen een ‘werk in uitvoering’. En geduld hebben wordt zeldzaam. Alles moet ogenblikkelijk gebeuren, we houden niet van tussenruimten. Bij een date wil je onmiddellijk vlinders voelen, een dinertje moet direct superlekker, een locatie liefst Instagram waardig, je wil je direct weer goed voelen, je verdriet wissen… Dit hoeft niet, het mag tijd nemen. Verliefd worden, stoppen met een relatie, een overlijden, loslaten het zijn emoties… maar het zijn ook  nieuwe startpunten van waar je verder gaat met wat erna komt. Een toekomst. Er zullen dagen zijn waar alles goed voelt, maar ook momenten waar je plots weemoedig zal zijn, tranen in je ogen pinken… Het is nooit echt helemaal loslaten en wegknippen, het is eerder het een plaats geven in je leven, in je gedachten. Hoe lang neem je afscheid… is misschien gewoon leren er op een andere manier aan te denken, en dit neemt tijd.

AFSCHEID

Plots zit ik zachtjes de laatste regel van een Rob De Nijs klassieker  mee te neuriën ‘Er is geen einde aan het laatste einde, er is alleen een eeuwig nieuw begin. Dan zal ik daar onmiddellijk in geloven, tegen beter weten in…’ Geduldig zijn met jezelf, de weg tussen de plek van waar je komt en waar je naartoe gaat moet je koesteren… De route is belangrijker dan het eindpunt. Het is ook goed om te weten dat we niet alleen zijn… er zijn zoveel mensen in je omgeving die ook een afscheid hebben meegemaakt… Praat. We moeten echt praten over hoe lang neem je afscheid…

Het oude loslaten en het nieuwe binnen laten zijn verweven.

Nota aan mezelf: je bent goed bezig meisje… net zoals je feniks… achterwaarts kijkend naar je toekomst… (zie blog)

Xoxo Ninon