Het gelukkig-zijn-gen!

Gooood mornin’. Nee geen ochtendhumeur, ik start mijn dag meestal met een happy feeling. Ik zie mijn beker eerder als halfvol. En ’s morgens is dat kopje liefst helemaal vol, met positiviteit en lekker straffe koffie met een vleug melk. Nee ik ben geen piekeraar of een doem-scenario-denker, meer een positieve realist. Daarom beschouw ik mezelf als één van de gelukkigen die op een bepaalde manier kan omgaan met tegenslagen. Met een beetje hulp weliswaar van… Het gelukkig-zijn-gen!

De ultieme gelukkig-zijn-gen boost song….
Because I’m happy
Clap along if you feel like happiness is the truth     (Pharrell Willams)…
Klik op de foto en glimlach…

Ik ben deze week een beetje laat met mijn blogartikel. Tja de pappie zijn fout… Hij (85) ging op controle voor zijn hart… Plots moest het vlug gaan, onmiddellijke operatie, zware stolselsoplossende medicatie… een ernstige bloedbaanverstopping in zijn been. Dus de pappie 3 dagen op intensieve met een pak monitoren rond hem. Want er moet zo maar een bloedklontertje je hart, longen of hersenen binnen zweven, in het beste geval ben je dood…  Het was een confronterende week.  En ook herkenning, ik heb ook een intraveneuze trombose gehad toen ik 21 was, het voelde plots als toen, de gesprekken waren als toen, what if… Gelukkig ben ik er goed uitgekomen, en ook met de pappie gaat het terug beter.

Wat is dat blije gen?
Dat ‘gelukkig-zijn-gen’ dat bestaat echt volgens de wetenschap, en dat sommigen het meer hebben dan anderen blijkt ook bewezen. Nee, niet dat je met zo een silly smiley face  😀  rond loopt ganse dagen, er is ook wel eens een minder moment.  Maar door dit gelukkig-zijn-gen kan je beter omgaan met bepaalde zaken in je leven, met jezelf, met opmerkingen.  Een soort van relativeringsvermogen.  Zaken gewoon in hun perspectief te zien, gewoon aanvaarden als je er toch niets kan aan veranderen.  Maar niet iedereen kan, hoe graag ze ook zouden willen, op eenzelfde manier omgaan met negatieve ervaringen. Dat gelukkig-zijn-gen niet bij iedereen even sterk aanwezig. Die hebben het misschien niet meegekregen met de papfles, of hadden niet dezelfde  positieve ervaringen in hun jeugd, dezelfde ouders als ik…

Je happy voelen zit voor een stuk in jezelf. Maar kan je het ook aanleren die beker eerder als halfvol te zien? Leren om jezelf te zien als één van de gelukkigen die aan de sunny side van de straat wonen… Weet, een persoon met het geluksgen gaat ook niet door het leven al was het een en al la-la-land. Maar ze kunnen emotioneel gemakkelijker overschakelen naar een soort ‘positiviteitsmodus.’ Als het leven hen citroenen bezorgt, maken ze er limonade van….

Hoe leer je van citroenen toch maar limonade te maken?

Probeer hoe je met iets omgaat aan te passen
Hoe je met iets omgaat, bepaalt ook je geluksgevoel. We kunnen niet veranderen wat er gebeurt, maar we hebben wel controle over hoe we er mee omgaan.
Ik was reeds beginnen schrijven aan deze blog, en eens te meer is me duidelijk dat dit gelukkig-zijn-gen echt wel bestaat.  En dat de mammie en de pappie het hebben. Mijn respect en bewondering hoe sterk ze samen zijn, hoe bekommerd om elkaar. Hoe ze omgaan met deze plotse moeilijke situatie. ‘We staan ervoor, we gaan er gewoon door’. Of net voor de acute operatie nog relativerende humor ‘Zie me hier nu staan met mijn ziekenhuis groen kleed aan, ik ben precies Adriaan Brouwer’ 😊. Hoe realistisch mijn ouders zijn.  ‘Het spijt me als ik hier slechter zou uitkomen dan ik was, en dat ik je tot last zal zijn’… Hoe ze mekaar graag zien. Zo mooi… zo sterk… Positief.

Leer dankbaar te zijn voor wat je wel hebt
Wie is er nog dankbaar? Voor je gezondheid, dat je werk hebt, dat er een dak boven je hoofd is en warm water uit de kraan, je kan gaan shoppen, op restaurant kan eten of een terrasje doen, dat er mensen zijn die je leuk vinden, die je omringen,…  Wees dankbaar voor dagdagelijkse dingen, wat je wél hebt.  Maak jezelf niet ongelukkig door jou, je leven, je auto, je kinderen, je looks, je kleerkast, je vrienden, je alles te vergelijken met anderen. Je ziet maar wat je ziet, je weet niet of deze schijnbare perfectie het ook is…  Denk gewoon ‘mercikes’…

Count your garden by the flowers, never by the leaves that fall.
Count your days by golden hours, don’t remember clouds at all.
Count your nights by stars not shadows.
Count your life by smiles, not tears.
And most of all, count your age by friends, not years

Tel in je tuin de bloemen die bloeien, en kijk niet de afgevallen bladeren.
Hou rekening met de dagen waar je leuke ervaringen hebt, vergeet de negatieve.
Tel  je nachten door naar de sterren te kijken, niet naar de schaduwen.
Meet je leven aan de keren dat je glimlacht, niet door je tranen.
Meet je leeftijd door je vrienden, het aantal jaren is niet belangrijk.

Aanvaard zaken die je niet kan oplossen
Je kan je niet enkel en alleen maar gelukkig voelen, als alles in je leven perfect is, als alles in je leven opgelost is… That is not life! Soms is het probleem niet ‘echt’ belangrijk… Kijk gewoon of je het kan oplossen, maar laat het je niet ongelukkig maken. Raak je je job kwijt, je verliest een dierbare, je wordt plots ernstig ziek,… Probeer ook hier te aanvaarden. Sta stil bij je gevoelens en laat ze toe. Geef jezelf tijd om echt boos, bang of verdrietig erom te zijn. En focus daarna op wat je kan doen, niet met het feit op zich maar hoe je er mee omgaat.  Een nieuwe job zoeken geeft misschien een toffe carrièrewending.  Als je afscheid van iemand moet nemen, vind je misschien troost in liefdadigheid. Word je ziek, kijk wat de dokters zeggen en neem het van daar… en maak mooie herinneringen voor jou en diegene die je omringen. Aanvaard en probeer vrede te hebben met problemen die je niet kan oplossen en maak er het beste van.

Mama, papa… Love you!

Xoxo Ninon

Lees ook mijn andere blog artikel over gelukkig zijn….Zwemmen of zinken…

9 reacties

  1. Hey weerom heel herkenbaar… Dat happy gen… soms heb ik het ook, niet altijd ik ben eerder wat een emo kikker in plaats van altijd rationeel… Leuk te lezen dat je zo een toffe relatie met je ouders hebt. En dat je een gelukkige jeugd gehad hebt, dat is zo belangrijk. Mijn soms té emo omgaan met dingen, en te vlug te lange tenen komt door het gemis in mijn jeugd… Tja… Wisselen? Grtjs

    1. Ik begrijp je, uit verhalen rond me van vriendinnen weet ik dat een gelukkige jeugd niet altijd evident is. Ouders zouden nochtans moeten beseffen wat ze hun kinderen aandoen door te doen wat ze doen… ze zijn de volwassenen toch! Knuf!

  2. Mooi geschreven, zusje!
    Ook ik ben onze ouders heel dankbaar voor het gelukkig-zijn-gen, zoals jij het noemt.
    Ik ben vooral blij dat ik het doorgegeven heb aan mijn 2 dochters, die dan ook met een positieve, open blik naar de wereld kijken, veel sterker in hun schoenen staan en de toekomst nieuwsgierig tegemoet gaan!

  3. Zó recht uit je hart! Zó knap verwoord. Zóveel sjans met onze ouders … maar ook dankzij jullie, mijn beide zusjes, beseffen dat wij exact weten en voelen wanneer we elkaar nodig hebben. Het drieling gevoel zeker. Xxx

  4. Fijnzinnige analyses maak je daar, Ninon ! Het ligt een beetje aan onszelf om na tegenslagen toch nog het geluk te vinden. Dat heb ik (wij ) aan den lijve ondervonden ! Tijdens mijn opleiding als militair kreeg ik ook een cursus ” Psychologie van de Bevelvoering ” en daar uit heb ik ook geleerd te leren leven met ” alternatieven “. Een klein voorbeeldje: Je hebt dorst en zin in een Duvel. Je gaat naar de koelkast maar – – – daar is geen Duvel in voorraad. Begin dan niet te sakkeren , te jammeren en je zelf te beklagen. Neem dan vrede met een gewoon pilsje , want dat lest ook jouw dorst ! Laat je leven niet vergallen door pietluttigheden , daarvoor is onze tijd op deze wereld veel te kort ! Doe dus wel en zie niet om, met andere woorden: Wees goed voor de medemens , maar vergeet niet je zelf van tijd tot tijd ook eens wat te gunnen. Dit is een raad van – – – Jacques DB

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.