Herfsttijloos

Zondagochtend 7 u, nog donker buiten, ik kon niet meer slapen… Dus zit ik aan mijn laptop in de woonkamer, de vroege ochtend geeft me inspiratie. In het licht van de straatlantaarns zie ik wat herfstbladeren naar beneden dwarrelen. Boris wil buiten… ik open het tuinraam, de frisse koude lucht overvalt… Even dauwtrappen in het gras maakt me helemaal wakker… Met mijn 2e Nespressootje neem ik even plaats in een tuinzetel en geniet van het mistige ochtendgloren… Het zou een mooie herfstdag moeten worden, al zal de zon extra haar best moeten doen om de mist te verjagen… Mijn oog valt op de herfsttijloos met zijn zacht lila bloemen, geen idee hoe het plantje er ooit kwam… Het is herfst, en daarmee komt verandering.

De herfsttijloos: van subtiele schoonheid, de herfst en het gif van de weemoed, de teerheid van een grote kwetsbaarheid.

Ik hou van de seizoenen, ook van de mooie vluchtige herfst. Niet alleen om de intense kleuren, maar ook het gevoel van introspectie dat me inspireert. Even focussen op eigen gedachten, gevoelens en herinneringen. De herfst is een tijd van transformatie, van afstand nemen en loslaten wat niet langer van waarde is. Dat zien we overal om ons heen in de natuur, in vurige warme kleuren van herfstbladeren die op de grond liggen, voelen we in de knisperende koude van de ochtend, zien we in de frisse helderheid van het licht.

 

Het is herfst, en daarmee komt verandering

Zoals bij elke soort overgang, voelt deze verschuiving soms wat ongemakkelijk, een gevoel van herfstblues. Ja, ik hou ook van lange zomeravonden en van de warmte van de zon op mijn huid. Misschien zijn we er nog niet klaar om onze zomerkleren te wisselen voor truien en jassen… Maar toch, net zoals de natuur het doet, is het belangrijk dat ook wij met de seizoenen mee veranderen. Het is nu tijd om de herfst te omarmen, om alles wat deze te bieden heeft en vooral de verandering die deze met zich meebrengt.

In de natuur overleven de bomen en planten net de koude wintermaanden door hun bladeren te verliezen. Het kostbare sap dat hen voedt kan zich eventjes terugtrekken naar de wortels zo… Aansterken. En wanneer het terug lente wordt, kunnen ze hun bladeren en knoppen laten groeien en bloeien met al hun hernieuwde kracht… De natuur weet dat als ze haar energie even op een laag pitje zet, zich op zichzelf concentreert, ze net sterker zal worden erna.

Net zoals de vallende bladeren meer van een boom blootleggen, zullen emoties die tijdens de zomermaanden misschien gecamoufleerd werden door de vele afleidingen of genegeerd werden, waarschijnlijk sterker worden gevoeld, en vragen om erkenning.

Als we deze impuls om ons terug te trekken als normaal en positief beschouwen, geven we onszelf de tijd om misschien onze teleurstellingen of verdriet te verwerken.  Aanvaarden dat je even door de herfst en winter moet om te sterken… Of gewoon even te helen, net als die kale boom met zijn wortels vol sap… Hoor in die herfstblues eerder als de muziek van een saxofoonsolo… of als een trage jazz piano in de achtergrond…

‘De vallende bladeren zijn een weerspiegeling van de zuchten van verdriet en melancholie die de herfst met zich meebrengt als alles weer op de grond sterft.’ Een Chinese gedachte

Herfsttijloos op zolder

Bij deze herfstmijmering komt dit woord plots in mijn gedachten… Soms onthoud je dingen die je misschien helemaal niet zou moeten onthouden… Zoals dit, ‘Herfsttijloos (1981)’ was de titel van een dichtbundel van Jean Marie De Smet, mijn leraar vak ‘reclame’ aan het HIBO in Gent (nu Artevelde Hogeschool) en streekgenoot. Ik kocht zelfs 2 bundels, een gesigneerde voor een vriendin, en eentje voor mezelf want ja ik wou wel extra punten scoren. Ondertussen zit deze poëzie ergens ver weg in een doos op zolder, maar het woord herfsttijloos heb ik altijd onthouden.

Herfsttijloos in de tuin

Het is de herfsttijloos (colchicum autumnale) met zijn tere lila-roze of lichtpaarse bloemen, goudgele meeldraden en zonder groene schutbladeren (tijloos). Als een bloem die ontluikt in het verkeerde seizoen. Nee, ze kondigen de lente niet aan en bloeien pas als de zomer voorbij is. Wanneer de herfst de bladeren aan de bomen rood kleurt en de vele bloemen langzaam verdorren, steken deze eerder zeldzame krokusachtige bloemen hun hoofdje boven de grond.

Opgelet de zaad van de plant bevat colchicine, een zeer giftige stof die je ferme krampen bezorgd, en erger.

Herfsttijloos, ik lees het altijd met een ‘fout’, want in deze tijd van het jaar is het het meest stijlvolle plantje van mijn tuin… en eerder tijdloos…

Xoxo Ninon

Gratis foto’s van Pexels, of zelf genomen

Lees ook deze blogs over de herfst of eerder herfstmode… dringend nog eens een modeblog maken deze-herfst-enkellaarsjes-en-bottines-ook-voor-50-dames   en 10-reasons-to-fall-in-love-for-paris-in-de-fall-10-redenen-om-verliefd-worden-op-parijs-in-de-herfst