Sorry, later dan anders. Vorige vrijdag mijn 1e vaccinprikje gehad, en wat begon met een wat stijve bovenarm, evolueerde naar een hangerige sleep sleep week… Gelukkig weer beter! Het afgelopen jaar ben ik vooral op zoek geweest naar gemoedsrust in deze chaos. En eerlijk… niet elke, maar toch veel dagen werd ik wakker met een vrolijk deuntje in mijn hoofd, al heeft mijn kwispelstaart er ook wel iets mee te maken 😊. Natuurlijk had en heb ik nog dat onveilige gevoel van niet ziek worden, het vaccin maakt een beetje verschil maar niet alle… Ook die onrust van niets is nog zoals het was blijft, alles is veranderd. Of dat overweldigend verantwoordelijkheidsgevoel ‘ik ga mijn ouders toch niet besmetten’… ja ook nu nog. Het is een emotioneel stressvolle tijd voor iedereen en het vraagt aan ons allen een grote veerkracht.
Niettegenstaande dat mijn (en ook jouw) leven ergens chaotisch voelde tijdens deze pandemie, bracht deze covid-chaos me ook rust. Deze nieuw ontdekte rust deed me mijn huis, tuin en omgeving meer naar waarde schatten. Ik leerde opnieuw genieten van thuisblijven. Het wegvallen van het normale sociale leven, deed je creatief omgaan met mensen ontmoeten. Wandelafspraken met een hapje en een drankje in de rugzak. Of in de stad op een muurtje of bank aan de boorden van de Schelde of Leien, even bijbabbelen met een take away koffie. Niets moest, alles kon. Het kunnen thuiswerken was een dagelijkse structuur in deze rare periode. En het boodschappen doen voor mijn ouders en een tante en oom gaf invulling aan ‘ik zorg voor jullie zodat jullie veilig zijn’. Dat alles gaf gemoedsrust in deze chaos…
Joie de vivre
Ik zie het glas altijd halfvol, of beter nog… vul dat glas gewoon nog eens bij de horeca is open… Ik laat me zelden door iets of iemand van mijn levensvreugde beroven. Waarom? Omdat het uiteindelijk allemaal voorbij zal gaan en voor elke situatie is er een oplossing, een aanpassing te vinden. Mijn geloof dat goede wil het kwaad overwint, eerlijkheid over leugens, gerechtigheid boven tirannie, wet en orde boven ongehoorzaamheid, respect boven gebrek aan respect,… Mijn ‘ja het is wat het is’ ‘we kunnen niet anders dan ons aanpassen’…
De op mijn levensweg gevonden veerkracht en bouncing back is me al regelmatig tot steun geweest. Al zorgt mijn extraverte introvert zijn er ook wel voor dat ik het sociale leven misschien minder ‘echt nodig’ vond en ook niet echt een probleem had met alleen zijn. Maar ik begrijp dat bij sommige van de vriendinnen dit gevoel helemaal anders is, een echt gemis.
Maar soms ben ik bang
Ik (had) geloof in de mensheid. In de goedheid en in het verantwoordelijkheidsgevoel dat men heeft voor een ander. Nu een groot jaar later heb ik soms een ontmoedigend gevoel van verlies. Beroep doen op de burgerzin van de bevolking was soms teleurstellend. Dat niettegenstaande een groot deel van de wereldbevolking en van de mensen rond mij zich houden aan de inderdaad niet altijd zo leuke regels, die anderen ‘ik ben het beu’ het weer eens gaan verkloten… Waarom denken sommige mensen anders? Ik probeer te begrijpen, de wereld te begrijpen… Is er een echte gefundeerde reden om anders te geloven dan wat ik geloof… De onvrede, het geweld, het sans-foutisme, het beu zijn,… het leven voelt chaotisch aan.
Soms ben ik bang dat, niettegenstaande alles wat men probeert om het virus in te dijken, ons sociale leven nooit meer zal worden als weleer. Het wordt nooit meer als vroeger. Zal ik nog ooit dezelfde zijn? Ik zal het wel proberen, maar je denkt meer na en je overweegt je keuzes… dat spontane, dat à l’improviste dat ik koester wordt beperkt…Moet ook.
En ik begrijp we zijn het allemaal wat zat (alhoewel dat is lang geleden letterlijk dan 😊). We hadden nooit gedacht dat het zo lang zou duren… Dat onze (geef toe) kleine inspanningen telkens maar tijdelijk bleken, en zonder pardon langs de kant geschoven worden door dit verdomde virus… Niemand kan dit inschatten, niemand weet het echt… Ook virologen niet, ook politiekers niet, ook al het kapitaal van de wereld niet… al zou wat medemenselijke deontologie hier zeker gepast zijn.
Je levensvreugde niet verliezen in deze chaos…
Je moet zelf moeite doen om die joie de vivre te behouden… gemoedsrust vinden in deze chaos. Nieuwe gewoontes in je leven brengen en een frisse kijk op dingen krijgen. Je gedachten veel meer centreren op jezelf, en eventjes de anderen de anderen laten… Je aanpassen aan veranderde gewoontes en deze integreren in je leven gewoon. Aangepaste plannen maken voor de toekomst… Activeer je brein gewoon om positief te denken. Als jij doet wat je moet, brengt het jou rust.
Mei
Zelfs mei laat ons een beetje in de steek momenteel… Frisjes, druilerig… niet de beste match met de horeca terrasjes… Verregende bloesems in de tuin van de buren staan er maar troosteloos bij… bijenloos ook… Ik hoop op zon, op warm weer… Zodat we vrienden eindelijk veilig in de tuin kunnen uitnodigen. Met een leuke zomerjurk aan Boris wandelingen in de natuur kunnen doen… de zon op onze huid… Ik leerde de afgelopen periode dat de natuur gemoedsrust bracht in deze chaos. Vredigheid.
Gemoedsrust in deze chaos
Ik probeerde mijn levensvreugde te behouden en de chaos te beperken door mijn sociale leven aan te passen aan de omstandigheden. Ik zocht ook nieuwe invullingen van mijn tijd. Mijn ouders waren mijn bubbelcontact, zonder het knuffelen en niet te dichtbij. Ook de wandelingen met vrouwenbabbels geven voldoening… Het is anders maar ook leuk. Door koolhydraatarm te diëten moest ik me verdiepen in recepten, koken en nieuwe inzichten, ondertussen 9 kg minder (yes mijlpaal van 75 gehaald, me happy). Ik deed virtuele bezoeken aan musea, keek naar online theaterstukken of volgende (gratis) workshops… En toen de tentoonstellingen, musea en shopping weer konden heb ik daar veilig en wel al van genoten… Ook ben ik recent vrijwilliger in het vaccinatiecenter in Oudenaarde, geeft voldoening. En dan is er natuurlijk steeds deze blog waar ik al meer dan 2 jaar wekelijks iets plaats… een bezigheid, een nadenken, gewoon leuk… en het brengt ook gemoedsrust in deze chaos…
Hoe vind jij gemoedsrust in de chaos?
Xoxo Ninon
Lees ook deze bedenken in deze coronatijden corona-verspreid-medemenselijkheid en corona-lockdown-levenslessen
Foto’s zijn gratis foto’s van Pexel site.
Gemoedsrust in tijden van chaos en crisis.
Op zich weinig moeite gehad met de aanpassingen en extra gezondheidsregels . Heeft natuurlijk te maken met mijn persoonlijkheid “ mensenschuw “ door omstandigheden en gebeurtenissen uit het verleden.
Een dagelijkse fietstocht en wandeling 🚶♀️ , een stroom aan verse zuurstof en door de veel thuis te zijn wegens TW. Van het werk , de kans genomen om een beetje bij te studeren met gevolg een geslaagde opleiding Marketing en een paar kleinere opleiding die wel belangrijk zouden kunnen zijn in het “ past Corona “ tijdperk.
Één grote ervaring opgedaan tijdens deze crisis op gebied van mensenkennis , als je echt hulp ( praten, verstaan worden , menselijke warmte) nodig hebt , wel ja dan ………..
het ik eerst is alleen maar sterker geworden tijdens de Corona crisis, erg spijtig. We zijn er niet closer op geworden.
Mijn werk aan mijn toekomst geeft mij veel nieuwe kracht en moed , en hopelijk geraak ik van mijn schuwheid vanaf al moet ik andere oorden gaan opzoeken.
Mijn grootste hoop is dat mensen hieruit iets geleerd hebben en met meer respect zullen omgaan met medemensen en natuur , al vrees ik hiervoor.
Laat de zomer op een zachte manier weer ons leven warmte toebrengen en dat we er in de komende winter nog enkel over Corona hoeven te vertellen uit het verleden. 😉
Goed dat je deze tijd gebruikt om jezelf bij te schaven, en dat je er ook sterker uit komt. Hopelijk mag je weldra terug beginnen werken… Mooie laatste regel.. ik hoop ook dat we het coronatijdperk binnenkort achter ons kunnen laten… maar dat we er het goede van mee nemen… de lessen die we leerden… de medemenselijkheid… Dank voor je reactie.
Het is altijd heel fijn om je blogverhalen te lezen, heel herkenbaar. Ik maakte me deze week ook de bedenking: ‘Waarom denken, doen anderen soms zo helemaal anders?” Ik ervaar het ook van dichtbij bij de jeugd en soms is het ontmoedigend, soms bemoedigend.
Dank voor je reactie. Ja de jeugd is zich bewust dat ze veel minder ziek worden van het virus en na al die tijd willen ze losbreken… soms verstaanbaar… maar ik hoop ook dat ze dan niet bij hun ouders of grootouders gaan… Want dat is niet veilig voor anderen… Gelukkig zijn er ook veel jonge mensen met verantwoordelijkheidsgevoelen…
Optimist tot in de kist: zo ken ik je, Ninon. Hartelijk gefeliciteerd met je succesvolle eetdiscipline! Ik bel je eerstdaags nog eens om verslag uit te brengen van mijn bezigheden. Groetjes
Dankjewel, diëten niet altijd leuk maar als je resultaat ziet best volt te houden… Tot binnenkort aan de foon.. Grtj
Mooi geschreven Ninon. Ik heb ook echte stressmomenten gehad. Een goede vriendin heeft in het ziekenhuis gelegen. Of een besmetting op het werk, iedereen plots thuis.. Mijn partner is 5 maand technisch werkloos geweest… in het begin is het leuk… maar op de duur verveelde hij zich echt, zeker als er geen uitzicht is op betering. Nu duimen dat iedereen nog een beetje de moed er in houdt… We moeten er komen.
Ik begrijp je. Als corona plots zo dicht komt vraag je je af waar die non-believers, en anti-vaxxers hun ‘geloof’ halen. Ik zou ook het weer graag hebben als anderhalf jaar geleden.. maar als we er niet allen naar streven dan vrees ik dat het een processie van Echternach gaat worden, 3 stappen vooruit 2 achteruit… tja mensen hee…