‘If you’re happy and you know it clap your hands.’ Klap Klap… ken je het liedje? Al denk ik dan onmiddellijk aan die andere meer dansbare song ‘Dance with me’… If you sexy and you know it and you really wanna show it, If you sexy and you know it clap your hands. Yeah! Maar dit zijde. Hoe kan je weten of je eigenlijk wel gelukkig bent? Het lijkt een fluitje van een cent, maar het is moeilijker dan het klinkt. Ik klap de laatste tijd iets minder luid in de handen, ik ben mijn sprankel wat kwijt. Misschien moet ik me terug heruitvinden, de laatste keer is alweer 6 jaar geleden. Ik heb wel instant geluksmomentjes, dat wel. Gelukkig besef ik dat die feeling the blues eerder een tijdelijke state of mind is, nu ja hoop ik toch. Ik ben me bewust van mijn geluk, van wat ik allemaal wél heb. Dat ik gelukkig zou moeten zijn want mijn gezondheid is prima, ik heb een dak boven mijn hoofd, maak vakantieplannen,…. Maar gelukkig zijn wil niet zeggen dat je zonder zorgen of frustraties bent. Niemands leven is een roze wolk. Al bij al is het gevoel van gelukkig zijn iets dat zich veel meer in je hoofd afspeelt dan door fysieke of praktische zaken. Misschien zijn we eerder gefrustreerd gelukkig? Is dat de norm, eerder dan de uitzondering.
Gelukkig zijn
Mijn gelukkigvoelen laat het wat afweten de laatste tijd. Sinds mijn hond Boris er niet meer is, mis ik een maatje in mijn leven meer dan vroeger. Ik mis dagelijkse babbels, het is soms zeer stil in huis met alleen me, myself and I. Of dat je alle beslissingen alleen moet maken en niet eens kan reflecteren. Overal alleen voor staan frustreert me de laatste tijd meer dan ooit tevoren. Ook het gevoel dat vriendschappen verwateren en de vraag of ik er misschien niet genoeg in investeer…
Je vraagt je dan af hoe komt dit? Waarom die negatieve gevoelens… Waarom ben ik ergens gefrustreerd gelukkig? Ik deed de ‘Gelukkige Belgen’- test… en inderdaad het resultaat volgde mijn huidige gevoel, misschien moet ik deze volgende week nog is doen… Misschien voel ik dan minder the blues… Klik hier voor de test.
Ik slaap, dan word ik wakker
Klinkt heel eenvoudig nietwaar? Maar ik slaap de laatste tijd niet zo goed. Mijn slaappatroon is verstoord. Het inslapen gaat moeilijk, dat hoofdje stil krijgen, alle gedachten wissen… En zoals bij veel vrouwen doet ook de menopauze ons geen goed… Hormonale insomnia. Wakker liggen, wakker worden midden de nacht, niet kunnen inslapen, wakker zijn om 6 u of niet kunnen uitslapen, bijslapen… Tijdelijk ging het beter met gebruik van een kwartje medicatie maar ben nu al weer even zonder…. en daar zie ik de nachtelijke uren terug passeren. Ook meditatie-podcast helpen zelden, ik kan dikwijls tot op het einde luisteren😊…
Soms heb ik een periode waar ik me super voel en dan val ik beter in slaap… Slaap geeft je hersenen een ‘reset’… Je goed voelen en gelukkig, geeft ook rust in je hoofd. In slaap vallen en weer wakker worden (gelukkig) zonder na te denken over wat er in mijn relatieleven gebeurde of wat het impact is op mijn wonen met al die nieuwe EPC-regels… Misschien ook mijn slaaphygiëne updaten, maar ja niet lezen in bed… geen blauwe schermpjes… geen glaasje wijn voor teevee.
Slaaptekort maakt je gevoeliger voor negatieve emoties…
Mijn leven geeft me niet de voldoening die ik wil
Ik verveel me niet gauw met mezelf. Ik heb geen probleem met thuis zijn. Niet dat ik mijn vrije tijd met grote dingen invul, dat ook niet. Maar opzoeken om blogs te schrijven, boodschappen doen voor mijn ouders en een oudere tante, huis & tuin taken en veel verfklussen de laatste tijd, teevee kijken (veel te veel naar mijn zin)… geven ook niet de nodige voldoening in mijn leven. Er is een gevoel van onrust en een onvrede van een veel te rustig sociaal leven. Deels is dit een eigen keuze, want straatlopen (figuurlijk) kost geld… Maar toch. Iedereen moet zich ergens nodig voelen. Iedereen wil graag eventjes gebeld worden van ga je mee. Het zou niet mogen maar ergens meet je je waarde aan de keren dat je er ook bij bent. Ik toch… en ik spreek voor veel singles. Nochtans moet ik aan niemand iets bewijzen en toch voelt het zo. Soms heb ik op vrijdagavond geen plannen om het weekend te vullen… Dan neem ik op zaterdagochtend de auto en ga winkeltjes kijken en genieten van koffie en taart in Le Bal Infernal… 1 dag ingevuld.
Sociale introvert
Anderzijds als eerder een sociale introvert (lees er hier meer over) heb ik ook rust nodig in mijn leven om op te laden, anders dan extraverte mensen die hun energie aanvullen door energie te geven. Maar trop is te veel… Ik ben blij dat ik het niet superdruk heb en toch word ik er niet gelukkig van.
Ik heb in juli 3 weken vakantie gepland, en ergens zit ik te twijfelen die te nemen… Nochtans zijn deze al deels ingevuld met een weekje Athene en dan tijdens de Gentse Feesten zijn er ook wel dingen te doen (bel me maar!). Ik denk dat ik het nog steeds moeilijk heb met de regelmaat die Boris me gaf en die er nu niet meer is. Ik ben nog niet gewoon aan het nieuwe normaal. Misschien daarom dat ik er echt naar uitkijk te verkassen… Ik denk dat het mijn sociaal leven zal ten goede komen. En anderzijds geeft me dit dan terug het gevoel van egoïstisch te zijn…
Ergens mis ik iemand
Niet dat ik me wil eenzaam voelen, of iemand nodig heb om mijn leven in te vullen. En meestal zeg ik wel ik zie maar als iemand mijn pad kruist… Maar als ik heel eerlijk ben hoop ik dat dit weldra eens gebeurt… Iedereen hoopt dat een leuk iemand aan je deur zal bellen en zeggen ‘Hee doen we een terrasje ik wil je leren kennen’. Nee zo werkt het niet, maar je begrijpt wat ik bedoel.
Als je in een niet-zo-gelukkig-fase zit ga je ook aan jezelf twijfelen. Ik zoek geen bevestiging in de aandacht van mannen dat niet, ik weet niet hoe te flirten. Maar toch had ik nooit gedacht dat na het overlijden van mijn partner het zo lang zou duren eer er terug een warm lichaam aan de andere kant van het bed zou liggen. Iemand om mee te ontbijten, op stap mee te gaan, mee te verbinden.
En toch glimlach ik zonder reden
Ik merk dat ik glimlach terwijl ik dit hier aan het schrijven ben. Ninon, stel je niet aan! Ik glimlach als ik zie hoe de heggemussen spetteren in de schotel met water die ik buiten zette. Hoe er onverwacht een schichtige mamapoes met 2 kittens voorbij mijn raam loopt, een instant happy gevoel. Ik ben happy als mijn te verven muur en andere klusjes opschieten en eindelijk klaar zijn (bedankt helper). Misschien moet ik mijn niet-zo-gelukkig-zijn gevoel eerder relativeren.
Iedereen is gefrustreerd gelukkig.
Xoxo Ninon Gefrustreerd gelukkig Gefrustreerd gelukkig
Ik had daarnet even de verkeerde song gekopieerd… ook Dance with me… en deze deed me niet alleen glimlachen maar luidop lachen… wiggel wiggel wiggel…
Lees ook deze blogs over gelukkig zijn jij-mag-gelukkig-zijn en het-gelukkig-zijn-gen
Zo herkenbaar 😉 .
Blij te lezen dat ik niet alleen ben
Goed dit te lezen dat er nog mensen zijn die gefrustreerd gelukkig zijn :-). Dank voor je reactie
Join the club 😊
Ammaai zo veel gefrustreerde gelukkige mensen, of zijn het gelukkig gefrustreerde 🙂 🙂
Günter Grass schreef ooit dat men “geluk” het meest en sterkst ervaart in het ongeluk. Ikzelf ervaar iedere dag het geluk in mijn honden. Het is een opgave, een uitdaging maar ze geven mij zoveel !
Ook de gesprekken met mijn tweelingskleinkinderen van 6, toveren telkens weer een lachen. Ook de bloeiende tuin, de fluitende vogels, het vers opgemaakte bed, ruikend naar buiten gedroogd en gestreken. Vele kleine dingen maken van mij een tevreden en gelukkig mens. Laatst een mooie spreuk gezien van bond zonder naam. Ik wist niet dat deze vereniging nog existent was.Moet ik nog eens opzoeken .de moeite!
De Bond zonder Naam inderdaad, op mijn kot had ik een paar van hun spreuken hangen. Maar het is waar we meoten gelukkig zijn met de kleine dingen, en dat we er gewoon zijn. Maar soms bij iets te weinig slaap krijgen de frustraties wel eens de bovenhand, daarna betert dit gelukkig terug 🙂 . Dank voor je reactie. B t w Günther Grass een wijs man.