Is het de winter blues, of een gevoel van weemoed omdat het 2 jaar geleden is? Of hangt er toch een donkere wolk boven mijn hoofd? Je weet wel, dat enge woord dat begint met de letter ‘D’ (waarom zijn we eigenlijk bang van het woord ‘depressie’?). Al is het een grijzige en niet direct een zwarte wolk… Eerder een gevoel van tristesse, van melancholie,… Er is een gezegde een donkere wolk met een zilveren rand. Mijn wolk ook?
16 maart is het al weer 2 jaar geleden. But life goes on… verder leven. En toch blijf ik met emoties van verdriet, rouw, begrijpen, boosheid, begrip, twijfel, vragen, teleurstelling, van uitkijken naar de toekomst, … Hoe ga je er mee om? Hoe ervaar je het? Blijft het hangen, kan ik het plaatsen. Ergens ben je alert dat je niet in een onverwachte plotse put valt. Ik heb het van dichtbij meegemaakt, ik wil het niet. Heb ik een depressie, nee dat niet… eerdere een donkere wolk die blijft hangen aan mijn hemel.
Ik ben mijn sprankel kwijt. Meer dan anders in een ‘sleep-sleep’modus. Eenvoudige beslissingen worden uitgesteld, belangrijkere geven een soort paniekgevoel. Emo-eten steekt weer de kop op. Thuis alleen met me myself and I voelt niet als een straf, sociaal zijn is soms een inspanning. Me verschansen achter mijn TV om mijn hoofd af te leiden tot voorbij middernacht. Slaapproblemen als hersentjes niet tot rust komen. Er is dat muurtje, waardoor emoties me minder zouden raken. Ik ben niet meer de Ninon die ik was.
Een wijze dame zei me dat je je ervaren blijft meedragen ingekapseld in je oerhersenen, blijvend in je beleven. Je kan die ‘donkere wolk’ niet altijd ontlopen. Je moet je emoties tegemoet treden. Therapie. Geen gemakkelijke stap. Voor mezelf toegeven dat ik het niet alleen kan. Wat doet dit met mij? Wat zullen mijn vrienden, mijn familie of jullie volgers van mijn blog over mij denken? Want ik wil er open over zijn, open naar jullie… niet in een taboesfeer…
Ik ben niet mijn duisternis
Ik heb al veel gelezen en nagedacht. Ik weet dat deze grijzige wolk niet alle dagen mijn zonnige momenten verbergt. Maar als je die donkere wolk een naam geeft, er over praat, ergens van op een afstand bekijkt, helpt… Jij bent enkel maar een bezoeker… voor even. Het is een donkere wolk met een zilveren rand. Ook die zilveren rand moet je koesteren en niet alleen focussen op die grijzige kleur…
Ik probeer er over te praten
Soms door te praten wordt deze wolk lichter. En dank jullie BFF’s, voor jullie luisterend oor en begrijpende woorden… nog eens… Dank je Boris voor je soms troostende pootje als je het dipje aanvoelt. Dank je bijna vreemdeling aan wie ik ook mezelf toon, hier bijvoorbeeld. Erover praten dat het iets minder met je gaat is niet evident, niet iedereen luistert, iedereen hoopt altijd op regenbogen en rozen… Maar door dit te delen, wordt het misschien een donkere wolk met een zilveren rand, omdat sommigen van jullie hetzelfde ervaren.
Leer je donkere wolk kennen
Ik weet ongeveer waar het donkergrijze wervelen vandaan komt. Wat oorzaak is van bliksemflitsen die me soms wakker houden, en dondergerommel dat in de verte in mijn hoofd weerklinkt. Ik weet waarom afwijzing op me inhakt, waarom ik het inkapsel, heel diep, op een plaats waar ik emotioneel zelden kom. Als ik die grijzige donkerte kan identificeren, zal het misschien eenvoudiger zijn om er mee om te gaan, te plaatsen, te verwerken. Donkere wolk met een zilveren rand, ik ken je.
Ik heb een afspraak gemaakt bij een therapeut, binnenkort heb ik een date met mijn grijze wolk… en misschien verandert deze in een zilveren wolk met af en toe een donker randje…
Xoxo Ninon
PS: als jij enige herkenning hebt in dit blog artikel, doe misschien als ik en ga eerst bij je huisarts om bloed te prikken en zo fysieke tekortkomingen aan te pakken (bij mij was het vitamine D, B12 en ijzer) en daarna heb ik toch maar gebeld voor die afspraak….
In memoriam van een overlijden 2 jaar geleden….
Moedig van je Ninon!… en herkenbaar….
‘hey, hoe is’t?’… hoeveel keer zeggen we ‘ca va’, gewoon omdat dit het meest gegeven en meest verwachte antwoord is…. Hoe ongemakkelijk voelt de vrager zich als je zegt dat het helemaal niet goed met je gaat….
Wolken zijn grillig, pakken samen, waaien over, regenen leeg en klaren op…. ik kan ondertussen aanvaarden (een beetje toch 😉 ) dat die donkerte mijn gemoed nu en dan overschaduwt.. en als daar een serotoninepilletje aan te pas komt, wel… dan slik ik dat ook zonder morren omdat ik heb ondervonden dat het een zware periode wel lichter maakt!
Hou jij voorlopig liefst de enge ‘D’ achterwege en hou het bij de gezonde D, de FE en B…. die tekorten kunnen trouwens ook lelijk huishouden!
Ik wens je alvast een super date die jouw wolk helpt te verzilveren… good luck!
Dank je voor je bezorgdheid, en ook jouw eerlijke getuigenis. Men zou er veel opener moeten durven over zijn dat is waar. Als je buik pijn doet ga je ook bij de dokter toch… maar de stap als je jezelf als ‘sterke madam’ bestempelt is niet zo makkelijk…
Hey Ninon,
Ik kan wel zeggen “hang in there”, maar daar heb je geen boodschap aan. Bovendien is dat het makkelijkste om te zeggen als buitenstaander omdat iedereen vaak het gevoel heeft een pasklaar antwoord/oplossing te moeten geven (zie vorige blog 😉).
Ik ben mijn broer verloren door die donkere wolk en ik heb zijn D zelf nooit gemerkt, hij stak het voor ons weg. Dat blijft voor mij een frustratie. Belangrijk dus dat je de stap naar therapie hebt gezet. Als ik iets geleerd heb: je kan een depressie niet “beheren” want het controleert en vertroebelt je hele denken en doen. Je moet dus hulp inschakelen om er even afstand van te kunnen nemen, om je geest als het ware even uit die donkere wolk (mooi metafoor) te kunnen halen: een momentje dat D je niet beheerst. Wat de mening van anderen betreft: als het vrienden of mensen die je genegen zijn, zullen ze oprecht blij zijn dat je de stap zet! Ik wou dat mijn broer ze ook had gezet, maar trots stond jammer genoeg in de weg….
Nog even dit: let op met antidepressiva: ze beheren je donkere wolk en schuiven die op om af en toe zon te geven, maar zolang jouw geest nog te veel aan de wolk gelinkt is, beheren de pillen ook te veel jouw hoofd. Om het met een Frans woord te zeggen: débranche!
Groetjes en succes met jouw date, waarschijnlijk de belangrijkste in jouw leven. Maar net zoals een love date, kan hij jouw leven veranderen!
Sylvie
Dank je voor je openheid en zorg om mij. En ook mijn medeleven aan jou voor wat je van zo dichtbij hebt meegemaakt en hebt moeten leren begrijpen. Voor mij is het enkel een grijze wolk momenteel, maar omdat ik door mijn partner heb ervaren wat depressieve gevoelens met je kunnen doen ben ik er alert voor… En ook, ik voel dat ik tegengehouden word door mezelf, door wat ik moet leren plaatsen… en OK het heeft misschien tijd nodig en het is een beetje winterblues en ook omdat ik ergens nu terug beleef in mijn gedachten wat 2 jaar geleden gebeurde… Nu sta ik pas open om mezelf er in te helpen, ervoor wou ik antwoorden vinden over het waarom…
Hey Ninon, mooi dat je zo je ziel bloot geeft, niet makkelijk. En toch depressies en je niet super voelen, daar moet iedereen kunnen over praten, mag geen taboe zijn want je zit er maar mee hee. Een goede beslissing om externe hulp te zoeken, je ziet wel wat je er aan hebt. Je zal wel een sterke meid zijn en goed dat je voor jezelf alert bent, Ik denk ook dat je bepaalde zaken in de toekomst op een andere manier zal aanpakken daarna… Veel succes en kop op meid, komt goed!
Dank je voor je support. Ja als je in een lingerie blog in je bijna blootje gaat, moet je je innerlijk kunnen bloot geven. Zoals je zegt, er is nog te veel taboe rond.
Bedankt aan iedereen voor jullie warme reacties, zowel hier, of Facebook of diegene die mij een privé bericht stuurden om me een hart onder de riem te steken of die me ook lieten weten dat ze het niet altijd zo gemakkelijk hebben als ze laten uitschijnen. En hier denk ik aan het spreekwoord gedeelde smart is halve smart…
Keep smiling, keep shining
Knowing you can always count on me, for sure
That’s what friends are for
For good times and bad times
I’ll be on your side forever more
That’s what friends are for
‘Ik ben mijn sprankel kwijt.’ Dat zegt het allemaal. Toch komt die sprankel met momenten af en toe weer om de hoek gluren. Gelukkig.
Inderdaad en bij die zoektocht ga ik me toch eventjes laten helpen. Bedankt voor je reactie