Het was al een tijdje aan het malen in mijn hoofd, en ik heb beslist. Ik verkoop mijn huis! Dit vogeltje is zijn nest ontgroeid… Opteren voor een nieuwe levensfase, doet je zowel twijfelen, maar het is ook opwindend. Wat brengt mijn toekomst? Het betekent een tijd van grote veranderingen en ferm uit mijn comfortzone stappen. Al is/was het geenszins gemakkelijk om deze levensveranderende beslissing te nemen. Die feniks-tattoo op mijn rug is al een tijdje onrustig aan het fladderen. Is het die mijlpaal die nadert, die kaap van 60? Is het tijd om mezelf opnieuw uit te vinden? Misschien wel. Niet alleen een kleiner nest kiezen, maar ook in een andere boom… een stadse boom. Wanneer weet je het is nu het moment om ervoor te kiezen om kleiner te gaan wonen. Is het altijd het moment, of nooit misschien voor anderen… Of ga ik geen spijt hebben, of misschien net spijt dat ik zolang gewacht heb… Wat waren mijn wake-up calls?
Mijn huis past me niet meer
Velen van ons komen in een nieuwe levensfase terecht. En ergens voel je wel mijn ‘nest’ dat past niet meer bij mij. Misschien werd je single, of kinderen zijn het thuis uit, of de veranderende huizenmarkt. Ik heb ook vriendinnen die net een kangoeroewoning overwegen, of co-housing. Of die van het platteland naar de stad of naar zee verhuisden eens op pensioen.
Mijn gevoel is dat kamers ongebruikt blijven, ze werden in die 20 voorbije jaren steeds maar eventjes tijdelijk gevuld… En mijn tuin is ook leeg nu Boris er niet meer in rondholt, en zijn pootje opheft tegen zijn vaste struikjes. Begrijp me niet verkeerd, ik heb er altijd graag gewoond, landelijk rustig en toch dicht bij een stad. Maar mijn huis past me niet meer…
Ik laat mijn huis daarom graag over aan bijvoorbeeld een jong gezin met kinderen die joelen in de tuin en leven brengen in de buurt. En die met graagte de kosten en de moeite om dit leuke pand te onderhouden kunnen en willen dragen.
Er ontbreekt iets in mijn leven
Ook emotioneel kan ik er afscheid van nemen, mijn huis voldoet niet langer aan mijn behoeftes. Ik heb het gevoel dat ik een leuker leven kan leiden, door in te krimpen en te kiezen voor iets dat past bij een nieuwe stadse levensstijl.
Diep van binnen voel ik dat er iets belangrijks ontbreekt in mijn leven. En door hier te blijven wonen, gaat niks veranderen. Het is ergens tijd om naar die innerlijke stem te luisteren en mijn prioriteiten te herdefiniëren. Ik zeg al heel lang (al van na mijn echtscheiding mid jaren ’80) dat ik naar Gent wil gaan wonen. Het is er nooit van gekomen, ik vond altijd wel ergens een excuus.
Verhuizen creëert een nieuwe vrijheid, deels een opnieuw begin. Al zal het aanpassen zijn aan de minimalistische mindset van een flat, toch denk ik dat het bruisende leven van een stad voor mij een meerwaarde zal zijn. Ja ik wil zien of mijn forever (voor altijd) droom klopt.
Het is tijd
Dit vogeltje is zijn nest ontgroeid… Het is tijd om kleiner te gaan wonen, en zo een upgrade te hebben van mijn dagdagelijkse leven. Wij ‘boomers/gen x’ generatie werden beïnvloed door het huisje-boompje-baby ideaal van onze ouders. Daarom hebben we schrik om dat te grote huis waar we zo hard voor gewerkt hebben los te laten. Anderzijds zijn het ook onze kinderen, de millennials en zillennials, die ons leren dat we beter bewuster hadden geleefd, onszelf voorrang hadden gegeven en dat perfectie helemaal niet belangrijk is.
Verandering omarmen
En ja ik kon het nog uitstellen, zoals ik het altijd voor me uitgeschoven heb… En ja, het zal iets meer regelen en autorijden vergen, zo is het dan maar. In het Engels heeft men zo passende uitdrukkingen ‘Someday is not a day in the week’ (‘Op een dag’ is geen dag in de week) of ‘What if someday never happens?’ (Wat als ‘ooit’ nooit gebeurt?). Ik ben toch diegene die al blogde dat als je verandering wil je er zelf moet voor zorgen. Het is tijd om los te laten en verder te gaan naar een nieuw huis en een nieuwe levensstijl. Niet langer wachten, want op een dag komt misschien nooit.
Dit vogeltje is zijn nest ontgroeid…
De weg naar verandering is even belangrijk als de bestemming. De eerste stap is gezet. Dus ja, actie ondernomen en getekend bij een immobiliënkantoor en het balletje is aan het rollen gegaan…
Twijfel ik? Ja dat doe je als overdenker altijd. Rationeel weet ik dat het moet en emotioneel ook… Tuurlijk heb ik nu al een stressje en kriebels in mijn buik van wat me te wachten staat. Alles regelen voor de verkoop van mijn huis. Eens dat a done deal is, uitkijken naar iets nieuws. De grote opruiming van mijn woonst zal nog wat voeten in de aarde hebben. Tweedehands en Gratis-weg-geef-groepen zullen er wel bij varen. En dan verhuizen…
Dus ik nodig je nu al uit voor een drankje op het terras(je) van mijn nieuwe nest ergens in Gent… om te klinken op deze nieuwe levensfase.
Xoxo Ninon
Lees ook deze blogs ons-huis-is-de-spiegel-van-ons-innerlijke-zelf en je-huis-ontspullen-is-ook-je-hoofd-opruimen
Ik en beslist vele van uw lezers, Ninon, kijken nu al uit naar je na-verhuis-blogs. Zo’n twintig jaar geleden speelden mijn man en ik met net hetzelfde idee want twee ongebruikte slaapkamers, wekelijks grasmaaien, voetpad voortdurend opkuisen en wekelijks schrobben door de weggekieperde rotzooi van voorbijgangers, het heengaan van de oudjes in mijn straat naar wzc’s en de komst van nieuwe bewoners bleek niet altijd mee te vallen.
Na diverse bezichtigingen van nieuwbouwappartementen er finaal de brui aan gegeven want afstand moeten doen van de meubels van mijn grootouders en ouders door plaatsgebrek kon ik echt niet over het hart krijgen. Wij hebben dus gerenoveerd, compleet gerenoveerd van zolder tot kelder en aangepast aan onze behoeften want ik toen 60 en mijn lieve man…bijna 80 en tot op heden er geen seconde spijt van gehad. We hebben er immers de prachtigste jaren van ons leven in gesleten en genoten. Nu mijn lieveling er op z’n 96stige niet meer is straalt elk deeltje van dit huis nog steeds de warmte uit die hij en ik zo lang hebben mogen ervaren en ja er zijn al schikkingen getroffen met mijn dochter om binnen een paar jaren een soort van co-housing te vormen met mijn enige kleinzoon en zijn vriendin. Mijn woning is meer dan groot genoeg om mijn eigen plekje te hebben en een jong stel hun eigen leven te laten leiden.
Dank voor je reactie. Mooi dat je huis zo verschillende generatie zal kunnen dienen, dat is de nieuwe toekomst. Ik heb over de jaren ook regelmatig verbeteringswerken aan mijn huis gedaan, maar de Vlaamse milieuwetgeving is op korte tijd zo strikt geworden dat ik niet meer zie zitten nog die grote bedragen te investeren. Ja het zijn keuzes die je moet maken. En ik wil graag de komende 10 jaar nog een stukje van de wereld zien, en stadsmeisje worden dat zie ik ook wel zitten :-). Tot blogs 🙂
Het moment dat je een beslissing neemt , moet je vooruit kijken en niet meer achterom want dan ga je steeds weer twijfelen . Deze goede raad heb ik zelf eens gekregen en klopt ook wel. Dus go Ninon! En stiekem ben ik een beetje jaloers op je.
Dank je wel voor de goede raad. Maar er zijn altijd zaken die je toch wel wat laten over je schouder nog kijken. En misschien is het iets makkelijker als je alleen zelf de beslissing moet nemen.
Klopt helemaal vind ik ook het moeilijkste de beslissing alleen nemen. Mijn jongste zoon is 2 jaar geleden in Gent gaan wonen ( een verhuis vanuit de verre kempen naar Gent) en eerlijk het was zelfs voor een jonge gast als hem een serieuze aanpassingen en natuurlijk ook voor mij😄
Ik ken Gent tamelijk goed, ik heb er ooit lang geleden 3 jaar op kot gezeten. En ik kom er nog vaak, de liefde gaat niet over :-). Maar er echt wonen… dat is ietsiepietsie anders toch :-).
Wel wel Ninon, je bent welkom in ‘mijn’ Gent. Een koffie met jou op een zonnig terrasje zie ik volledig zitten. Nogmaals een blind-date voor jou 😉.
Ikzelf verhuisde vorig jaar van Groot Gent naar (‘Klein’) Gent zelf. Van een huis met 3 verdiepingen + kelder, zolder, ruime tuin waar ik bijna 24 jaar supergraag woonde naar een zaaaaalig appartement. Ik keek nooit meer om, zelfs nooit meer naar foto’s. Ik ben thuisgekomen !! En ik ben een beetje jonger dan jou. Toen ik aangaf dat het poetsen toch wel een dingetje begon te worden en de tuin een last werd zei mijn dochter “out of the blue”: waarom verhuis je niet naar een appartement? 29 dagen later was mijn nieuwe thuis een feit…….
Ik wens je veel zoek-plezier en veel geniet-momenten als je gevonden hebt wat je zocht. Je zal het voelen als je het ziet 👍🙏.
Veel liefs
Dank je wel voor uitnodiging, gaan we zeker doen. Ja het is een grote stap, en bij jou is het precies heel snel gegaan. Hier beginnen met mijn huis te verkopen, en dan stap 2 een leuk appartement zoeken om te huren (om te beginnen)… Spannend 🙂
Moedige beslissing Ninon!
Ikzelf ging ooit in Gent werken met het idee om ooit daar te settelen, en mijn “toren” van +/- 40 trappen vaarwel te zeggen, nu 8 jaar later ben ik bang om zoveel grote stap te wagen.
Ik bedank je al op voorhand om de verhalen van je fantastische beslissing met ons te delen 👌🏻🤩
Je hebt nog tijd om te beslissen en er zijn ook zoveel factoren die dit beïnvloeden. De stap voor mij van Oudenaarde naar Gent zal ook wel aanpassen zijn, maar een deel van mijn sociaal leven speelt zich sowieso af daar want in Oudenaarde is er veel minder leuks te doen. Maar zeker welkom om samen de stad te ontdekken hoor 🙂 En wie weet…
Wooow dit is groot nieuws. Maar als je dit voelt meid zeker doen. Uiteindelijk terugkeren kan je altijd. Ik kan het wat vergelijken me de stap die ik zetten toen ik mijn vertrouwde huurappartement waar ik super graag woonde na 15 jaar verliet om samen te gaan wonen met een partner. Het was ook een nieuw huis, nieuwe stad, en weer samenwonen met iemand… Maar soms moet je gewoon durven springen… en voor mezelf ik ben nog altijd gelukkig voor de stap die ik toen zette (en ja ik had ook mijn twijfels gaat dit lukken). You can do that en hou ons op de hoogte.
Al heb ik nog wat koudwatervrees… ik heb gesprongen… Maar hartverwarmend te horen dat voor jou het zo goede keuze was. Top!
Ik zie je graag komen, Ninon! Gent is een leuke stad om in te wonen. En een beetje korter bij elkaar is gezellig 🙂
Ja jullie hebben ook die grote stap durven zetten, blij dat het zo goed mee viel. En elkaar eens meer zien zal sowieso gezellig zijn. Tot binnenkort 🙂