Dit is hoe 59 voelt

Eind vorig jaar ben ik 59 geworden. Binnen 3 maand word ik 60. Een van mijn vrienden gaf mij toen een kaartje met op de voorkant ‘Popsterren voor mensen van onze leeftijd’ met The Stroling Bones, Granny Lennox, Oldplay… Grappig 😊. Met de vriendinnen klonken we natuurlijk op mijn verjaardag. We beseften dat als we 83.75 jaar oud worden (de gemiddelde levensverwachting voor een vrouw in België momenteel), we nu bijna drie kwart afgelegd hebben. Yippie, nog bijna 24 jaar te gaan! Ja het is mijn leeftijd en ik probeer me er prettig bij te voelen. Ik ben gezond, kan doen wat ik wil, de lichamelijke veranderingen die zijn wat ze zijn… Ik kan wat beter foert zeggen en heb nu meer zelfvertrouwen dan toen ik jonger was. Zelfacceptatie als je bijna 60 bent! Waar blijft die seniorenkorting? 😊 Dit is hoe 59 voelt…

40

Grote ronde-getallen-verjaardagen worden gezien als mijlpalen. Als een kans om na te denken. Vooral dan over ‘the great expectations’, wat we op bepaalde punten hadden moeten bereiken… Maar in het echte leven gaat het niet zo, en daar was ik me van bewust toen ik 40 werd. Ook al had ik een goede baan en veel vrienden, dat 39e jaar voelde wat ellendig. Net 2 jaar gescheiden, geen nieuwe partner in het vooruitzicht, voor kinderen was het te laat. Nee, geen van die door de maatschappij verwachte toekomstplannen was vervuld… Of toch, ik had net een huis gekocht met verbouwingswerken, dat was mijn nieuwe uitdaging. De bakstenen van de Belgen.

Maar als om middernacht je leeftijd verandert in die gevreesde 40… Ben je eigenlijk maar 1 dag ouder, en eigenlijk veranderd er niets. Die 40 naar 50 kabbelde voorbij,… De echt woelige baren bleven weg, rustige zee was het ook niet altijd. Alles bleef zo goed als status quo. Passerende partners, vriendenkringen updaten, een vaste job… en renovatiewerken.

50

De kaap van 50, en verjaren deed ik nog steeds niet graag. Al viel mijn 50e jaar al bij al mee, dé liefde gevonden, samenwonend en getrouwd. Een roze wolk, die nogal vlug veranderde in een donkergrijze, dreigend boven mijn geluk. Het was een decennium met ups en downs waar ik heb geprobeerd er het beste van te maken… Het overlijden van mijn partner heeft erin gehakt. 53 en terug ‘single’ (weduwe vind ik een té zwaar woord). Single zijn was een status die ik kende van ervoor, dat voelt comfortabel. Het verdriet heeft zijn plaatsje gekregen in mijn hart, en daar gedijt het rustig.

Ik werd ook 50+ mama, een ‘dog-mama’ wel te verstaan. Al is Boris altijd meer mijn room mate geweest dan mijn ‘kindje’. Na 26 jaar moest ik terug op zoek naar een nieuwe job, een positieve ervaring eigenlijk. Mijn leven werd boeiender: nieuwe mensen kwamen op mijn pad en ik leerde nieuwe zaken. Ondertussen werk ik al 8 jaar bij mijn huidige werkgever, en hopelijk tot mijn pensioen want ik doe het graag. Ik noem mezelf soms de ‘bomma’ van de werkvloer maar dan wel een hipster oma. De enige constante was mijn huis. Mijn toevluchtsoord in moeilijke dagen, mijn veilige haven, mijn thuisgevoel.

Dit is hoe 59 voelt

Momenteel ben ik partnerloos, die toffe meneer zal in mijn zestiger jaren mijn pad kruisen (blijf ik in geloven)… Ook van Boris moest ik afscheid nemen begin dit jaar. En nu maak ik plannen mijn huis te verkopen. Een grote bewuste ommezwaai. Mijn job is nu ergens mijn constante, iets van elke dag wat regelmaat geeft. Eigenlijk werk ik graag, ik hou nadenken, dingen tot een goed eind brengen, het contact met de anderen. En ook, het is halftijds wat een prima balans geeft.

Mypension toont dat ik met pensioen kan gaan op 1 december 2026, maar dat lijkt me zo dichtbij. Ik kijk er niet naar uit, nee ganse dagen thuis zijn lijkt me niks leuk. Ik kan het extra geld gebruiken en de mentale stimulatie is nodig. Ik ga eerder uitkijken naar die 2e datum in 2029. En dan nog wil ik mijn leven intellectueel blijven invullen. Ja sorry, klinkt misschien wat blasé maar ik ben nu eenmaal iemand die veel beter is in nadenken, googlen en schrijven dan in praktische zaken, het huishouden en de tuin😊.

Ouder worden

Grijs haar is cool maar een grijze 50+ muis zijn dan weer niet. En we kunnen ondertussen over de menopauze praten zonder meewarig bekeken te worden. Ouder worden is prima, zolang je er maar niet oud uitziet en geld en een goede gezondheid hebt. De leeftijdsdiscriminatie blijft een feit, niettegenstaande de toenemende vergrijzing (1 op 5 Belgen is 65+ statistiek hier) mogen we er minder en minder oud uitzien. Natuurlijk, adverteerders en de media blijven de mythe in stand houden dat jong mooi is en oud het tegenovergestelde omdat ze vooral proberen behoeften te creëren om te verkopen. Ja er is nog een ganse ommezwaai nodig.

Feestje

Onlangs was er een feestje met vrienden en kennissen van vroeger. De meeste had ik al een tijdje niet meer gezien, we zagen er allemaal iets ouder uit. Maar net als vroeger op de T-dansants (dansavonden) gingen ook nu de madammen de dansvloer op bij ‘When the lady smiles’. En zonder te willen klinken als een cliché platitudes of Instagram-hashtags: #samenlachen, #samendansen, tijd doorbrengen met vrienden is goed voor je. Want dit is hoe 59 voelt, omringd worden door mensen die je graag hebt is zo belangrijk voor je toekomst.

‘Het is nooit te laat om iets te doen. Op het moment dat je begint te denken dat het te laat is, begin je te sterven.’ (Uit:

Levenslessen van iemand die (waarschijnlijk) eerder doodgaat dan jij – Margareta Magnusson

Fiftylicious

En of ik blijf bloggen, dat weet ik nog niet. Ik begon Fiftylicious in februari 2018, elke week een blog, dat zijn bijna 300 schrijfsels. Het is een allround blog over wat mij bezighoudt, wat ik doe, waar ik over nadenk. Soms voelt het alsof de inspiratie wat op raakt. Maar bedankt aan mijn loyale online lezers en de leuke reacties die ik krijg. En misschien start ik wel een nieuwe blog voor en over 60-plussers eens verhuisd naar Gent… Ik zie nog wel, maar ik wil zeker leuke dingen nog doen in dat laatste kwartaal van mijn leven.

Prioritair is, vooral goed voor jezelf zorgen. Want dit is hoe 59 voelt, die veel te veel uren aan de computer zijn niet echt goed voor mijn nek, rug en muispols. Ik word ouder en moet mezelf ertoe aanzetten meer in beweging te blijven. Dat wordt een uitdagertje voor de komende 10 jaar. Zoals de auteur Margareta Magnusson zegt, moeten we een manier vinden om van ouder worden een kunst te maken en creatief te zijn in de manier waarop we elke dag benaderen.

Xoxo Ninon

Lees ook deze blogs over ouder worden word-ouder-zonder-oud-te-worden en mythes-rond-ouder-worden-seks-en-erotiek