De maan en zon, een onwaarschijnlijk vriendschap

Het is officieel zomer, al staat de zon al een paar weken hoog aan het firmament. Daarom dit verhaal, als eerbetoon aan de zon maar ook alle eer aan de maan want wij mensen hier op aarde hebben beide nodig.  Kennen jullie deze parabel, een verhaal over vriendschap? Een onwaarschijnlijke vriendschap tussen de maan en de zon. Want Maan en Zon zijn tegenpolen en toch al heel lang vrienden. Ja opposites attrack, net die verschillen die je voor iemand anders aantrekkelijk maken, kunnen ook soms frustrerend werken.  De maan en zon, een onwaarschijnlijk vriendschap want ze vullen elkaar aan.

Er was eens

Zon is een opgewekte, stralende en gelukkige iemand die waakte over de mensen terwijl deze druk bezig waren met hun dag. De zon heerste over de seizoenen, over licht en donker en over het leven. Terwijl Maan eerder wat een teruggetrokken, verlegen en introvert persoon was. Hij waakte ’s nachts over mensen terwijl ze sliepen, kon hen laten dromen. Door hem was er eb en vloed, had een dag 24 uur, én hij had heerschappij over de dood.

De zon had veel energie, nam graag initiatief en zijn stralende persoonlijkheid verwarmde de omgeving en gaf licht en werd ervoor bejubeld door de mensen. De maan moest het licht van de zon lenen om de nacht te verlichten, hij kon zelf geen licht maken en ook geen warmte. Maar de maan vond het niet erg omdat deze graag in de schaduw van de zon stond. Lang hadden de maan en zon, een onwaarschijnlijk vriendschap, en liep samenwerking supergoed.

Akkefietje

Tot op een dag… de maan en de zon onenigheid hadden. Maan vond het niet leuk dat Zon zo populair was, hij werd jaloers op de zon… ‘Ik ben het beu om in je schaduw te leven!’ schreeuwde Maan tegen Zon ‘Ik wil mezelf zijn!’ De zon riep terug ‘Ha fijn! Maar verwacht niet dat ik in jouw schaduw ga leven.’

En zo kwam het dat Maan de zon zo goed als negeerde telkens als hun paden zich 2 keer per dag kruisten. In het begin ben je boos en wil je niet, en op de duur durf je niet meer… waarover was discussie nu terug? En ja, Zon vroeg zich af waarom Maan zo koud en afstandelijk was, ze begreep het niet. Maar aangezien Maan te koppig was, en Zon te trots… werd deze woordenwisseling over hun verschillen iets wat bleef hangen en hun vriendschap vertroebelde. De dagen gingen over in nachten en terug in dagen, en de zon en de maan gingen op en weer onder zoals altijd…

Jezelf kunnen zijn

Maar er waren ook een aantal goede dingen aan alleen zijn. De maan begon met de andere planeten te praten, te lachen en te spelen… En hoewel Zon ook meer aandacht had voor de andere die rond haar draaiden, toch vond ze het erg dat Maan haar negeerde.

Ongelukkig

‘Wat is er?’ zei Jupiter, ‘Je ziet er niet al te gelukkig uit.’ ‘Maan en ik hebben ruzie.’ Jupiter was stomverbaasd ‘Wat jij en Maan, maar jullie zijn de beste vrienden…’ Zon dacht hierover na ‘Je hebt gelijk, maar we zijn allebei best gelukkig in ons eentje, maar het was ook leuk samen’. Ik ga met Maan praten en kijken of we het kunnen bijleggen.’ Ook Maan verveelde zich vreselijk en kwam altijd in de verleiding om met Zon te gaan praten, en aarzelde dan. ‘Ze wil niet met me praten,’ dacht Maan. ‘En ik heb haar niet nodig. Ik ben prima in mijn eentje.’ Maar dat was echt zo?

De eerste stap

Op een dag was er een zonsverduistering waarbij de maan de zon moest passeren. Zon was wat opgewonden omdat ze Maan eerder dan normaal zou zien en had besloten om met hem te praten. Nu! En al zeker omdat Maan, die niet gewend was om overdag op te zijn, misschien te moe zou zijn om het gesprek uit de weg te gaan.

Dus toen ze elkaar passeerden, zei Zon: ‘Hey Maan, waarom negeer je me zo? Ik dacht dat we beste vrienden waren?’ Maan antwoordde ‘Hoe kunnen we beste vrienden zijn als jij denkt dat je meer waard bent dan ik?’ Zon was verbijsterd. ‘Ik beter? Maar Maan, ik hou van je, je bent mijn beste vriend hoe zou ik dat ooit kunnen denken’ ‘Oh, maar dat doe je wel’, zegt Maan ‘Je pronkt met je licht en je heerst over het leven. Mensen houden niet van mij zoals ze van jou houden.’ De maan was bijna in tranen ‘Hoe kunnen ze ook ooit van me houden? Iedereen slaapt als ik wakker ben en wie ben ik anders dan de heerser over de dood. Wie kan daarvan houden?’.

Laten we vrienden zijn

Zon glimlachte naar Maan, en legde een straal om zijn schouders en zuchtte ‘Maar Maan, ik heb jou net zo hard nodig als jij mij. Op aarde, de mensen hebben ons beiden nodig. Wat is licht zonder donker? Wat is het leven zonder de dood? We zijn de helft van hetzelfde wezen. Liefste Maan, we waren een redelijk goed stel vrienden. Kunnen we onze verschillen niet oplossen?’

Zonsverduistering

Maan en Zon waren allebei even stil, dachten na… Kan je een langdurende vriendschap zomaar laten verwateren, nee toch… Toen zei de maan ‘ Ik weet het, alle dagen meedraaien in je schaduw is me wat te veel. Maar laten we elkaar af en toe eens kruisen, net als vandaag. Die dag is dan voor ons, kunnen we de wolken uit de hemel kletsen, vertellen wat we meemaakte de afgelopen periode… Die dag is telkens voor ons samen en dan gaan we weer uit elkaar. We noemen het een zonsverduistering… ‘Klinkt super, ik vond het nu al top gezellig’ zei Zon ‘dus tot we elkaar terug ontmoeten Maan’.

Bij elke zonsverduistering koesteren Maan en Zon hun vriendschap. Samen staan de zon en de maan voor een eenheid waar de in balans en de harmonie van twee tegengestelde energieën die elkaar aanvullen. Vanaf dat moment beschouwden ze zichzelf niet alleen vrienden maar ook partners die samen de wereld en de mensen dienen… tot het einde der tijden

Volgende keer iets meer over die vriendschap.

Xoxo Ninon  De maan en zon, een onwaarschijnlijk vriendschap De maan en zon, een onwaarschijnlijk vriendschap

Lees ook deze blogs kansen-zijn-als-zonsopgangen en voel-je-sexyer-voel-je-zomers

Alle foto’s van Pexels site