Spannend… Ik heb me ingeschreven en kreeg onlangs een telefoontje van het productieteam van First Dates… je weet wel dat datingprogramma op tv. Ik ben geselecteerd en zal een date hebben in het First Dates restaurant… als ze natuurlijk een match voor me vinden. Opnames begin september, op TV in het najaar denk ik. Maar welke profiel zoek je? Een moeilijke. Want zijn hobby’s, muzieksmaak en zelfs looks maken het daarom geen blijvertje. Ik zoek eerder een goede man.
Continue reading
Relaties, vriendschappen, partners,… soms blijft het niet duren maar hoe lang neem je afscheid ? Ik heb ondertussen al veel gelezen, gehoord en gepraat over afscheid nemen. Niet alleen ervaren hoe een relatie die eindigt voelt, maar ook wat rouwen om je partner is… En toch, ergens wil je terug verder doen met je leven… Wanneer ben je er klaar voor? Kan je het achter je laten? Moet je het achter je laten? Of wordt het een deel van je nieuwe leven, een nieuwe versie van jezelf… Hoe lang neem je afscheid…
Continue reading
Ik wist niet dat ik mee ben met een laatste trend… en dat er een naam voor is… Ik ‘niks’ soms. Lekker in mijn zetel of de je tuin met een kopje koffie of glaasje rosé en that is it… helemaal niets te doen. ‘Niksen’! Ik heb het ook een beetje moeten leren, want mijn hoofd is altijd wel bezig met iets… Of mijn agenda wil ik steeds vullen met dingen doen… Maar niksen is de nieuwe trend… Leer deze zomer niksen… de kunst van het niets doen.
Continue reading
Ik had telefoonbabbel met een oude vriendin. Onze vriendschap is oud, niet wij twee 😊 Ze gaf me een oprecht complimentje, dat ze mijn blogs leuk vindt omdat het voelt alsof ze met mij praat. Maar er was ook dit nadenkertje: “Hoe doe je dat, er altijd zo vrolijk en blij uit te zien? En leven vol leuke activiteiten te hebben?” vroeg ze, nochtans weet zij ook van mijn mindere hobbels en bobbels. Tja… ben ik zo happy als mijn social media?
Continue reading
Dit is een liefdesbrief aan een belangrijke dame in mijn leven, mijn Charlie-poes. Mijn bejaarde kattenmadam van 88, in mensenjaren. Als een vriendin houdt ze van mij, ik hou van haar, zij zorg(t)de voor mij en ik zorg(de) voor haar. Ik wist wel dat een afscheid dichterbij kwam, maar toch… dit plotse verdict, ze eet nog weinig en heeft een tumor in haar buikje, doet me triest zijn. Misschien helpen de spuitjes van de dierenarts nog even, maar het is geen tovermiddel. Ons afscheid komt dichterbij, Charlie-poes…
Continue reading
Meisje, neem wat ruimte in de wereld. Wees iets luider dan nodig, sta een beetje op je strepen. Wees soms matig, maar soms ook mateloos. Haal jezelf niet naar beneden om je aan te passen aan anderen, om hen te pleasen, maar heb jezelf vooral lief. Lach hardop, vloek eens ferm wanneer het oplucht… Herinner jezelf er zo nu en dan aan dat je keuzes hebt. Dat je kan doen wat je wil, zijn wil je wil, en niemand anders kan en mag die keuzes voor je maken. Wat ik tegen mijn jongere zelf nog wou zeggen…
Continue reading
Herinner jij je nog die eerste keren dat je verliefd werd? Ik was 13, sneeuwvakantie in Davos… een knappe kelner in het hotel… wat een vlinders, en afscheidstraantjes in mijn smachtende kinderogen… puppy love. Ik was 16. Hij in het jongenscollege, ik in het atheneum. Op zaterdagavond bij het uitgaan zag ik hem in de verte… en dan waren ze daar, die vlinders… maar ja ik was verlegen. Tot zoenen is het nooit gekomen, toen nog niet… Op mijn 21e ontmoette ik die prins op dat wit paard/eerder witte auto. Gefladder, gevlinder… Waren het de juiste mannen voor mij? Met wat ik nu weet twijfel ik. Zijn het vlinders? Was het misschien meer een waarschuwende kriebel?
Continue reading
Ik ontdekte onlangs tussen mijn oud papier een Engelse tekst die ik via link op Facebook vond. Ik had deze afgeprint en heb hem een paar keer gelezen. De woorden bleven plakken. Ik vind er me op meerdere manieren in terug. Die tekst was de basis voor mijn schrijfsel hieronder. Ik draag ‘ Je mag gelukkig zijn ‘ op aan vriendinnen en volgers, aan vrouwen (en mannen) die het soms niet gemakkelijk hebben om van die stippellijn een streep te maken. Ook ik.
Continue reading
Met dat gestadig afglijden naar die 55 (in november ☹) begin ik me toch officieel oud(er) te voelen, een ‘medior’… Naam voor de midlife generatie die nog niet als ‘senior’ aangeduid wil worden. De generatie die de computer leerde gebruiken en die ook de volgende 30 jaar deel zal (moeten) uitmaken van die virtuele wereld. En toch vraag ik me af of wij, 50-plussers, nog iets te betekenen hebben online? Ik ben 50+ ik blog dus ik ben?
Continue reading
Wat als ik gewoon van middelmatigheid hou? Wat als ik een leuk eenvoudig leven wil? Wat als ik happy ben met die ruimte tussenin, de middelmatigheid, waar het rustig is. Geen grote hoogtes, geen diepe dalen… een leven gewoon kabbelend. Wat als ik middelmatig ben en mijn middelmatigheid ook omarm. Ben ik dan niet genoeg? Raar toch…
Continue reading