Binnenstebuiten

Ik heb hier al in meerdere blogs geschreven dat we onszelf moeten omarmen. Dat we onze looks, en zeker nu we 50+ zijn, moeten waarderen. Dat innerlijk telt maar de buitenkant ook. Maar ik moet toegeven na een gesprek met een vriendin, ook ik moet mijn zelfbeeld een beetje positief cultiveren. Ik waardeer mezelf van binnen dat wel, maar  de twijfels van het verlegen meisje van vroeger over mijn uiterlijk die blijven altijd nog ergens hangen. Binnenstebuiten.

Ik ken Fifty-licious dames die naast een knap uiterlijk ook over een goed stel hersenen beschikken. Toch hebben ze soms het gevoel dat ze gequoteerd worden om hun looks. De test is meestal, raad eens wat mijn job is… Zelden wordt CFO, tandarts, professor aan het Ugent,… geraden. Het verste wat men veronderstelt is schoonheidsspecialiste of secretaresse (no offense want ik ben er zelf een). Nee, die dames voelen zich niet geapprecieerd. Nochtans respecteren deze vrouwen vooral zichzelf om hun doelen, hun persoonlijkheid, kennis en humor, en nemen de looks er gewoon bij.

Ik denk eerder binnenstebuiten, omgekeerd dus. Voor mij voelt dat men (men=mannen) mij eerder waardeert om mijn innerlijke leuke zelf en toffe babbel, meer dan dat ik bewonderende blikken en aandacht krijg om mijn schoonheid, mijn lichaam, of gewoon mijn ‘knap tootje’ (voor Nederlandse volgers = gezicht) 😊.

Ik was nooit het populairste meisje van de klas, maar ik was ook niet diegene die laatst gekozen werd. De grote belangstelling van jongens ging vooral naar mijn vriendinnen… 😊 Ik was a man’s best friend om mee aan de toog te hangen, en te praten… over andere madammen… I was never very lucky in love(rs). En ik weet dat ik een toffe ben, dus ik stak/steek het eerder op mijn uiterlijk.

Ook nu eens 50+ heb ik niet het gevoel dat ik goed in de markt lig (voor zover dat zou moeten)… Het kan natuurlijk ook aan de markt liggen 😊. Maar als je soms een afwijzing bij het daten krijgt, denk ik vlugger niet strak of slank of knap genoeg naar meneer’s goesting… (al is hij meestal ver van een Brad Pitt 😊), dan hij zal misschien wat geïntimideerd zijn door mijn ad rem zijn, ervaringen of wistjedatjes kennis 😊.  En eigenlijk is het zijn probleem, niet het mijne… maar soms knaagt onzekerheid.

Binnenstebuiten.

Ik heb al min of meer mijn binnenkant door, nu moet ik de buitenkant nog leren optimaal waarderen.

Ja ik heb al geld uitgegeven om mijn lichaamsvormen en mijn maat(je) de voorbije jaren te aanvaarden.  Na mijn scheiding (eind jaren ’80)  gaf ik mezelf een cadeau. Een oppeppertje, want je wordt zo maar even aan de kant geschoven voor een strak 10 jaar jonger lichaam, al weet ik dat we ook gewoon uit mekaar gegroeid waren… Ik liet een liposuctie van mijn bovenbenen, ‘rijbroek’ en buik doen. Met succes, het voelde beter… ik zag er beter uit. Maar tja emo-eter en jojoër zijnde… die slanke lijn was niet blijvende… en 2011 ging ik onder het mes voor een gastric bypass. En die 40 kg er af maakte veel goed in mijn hoofd, dit keerde me ergens binnenstebuiten. Nog steeds.

Als ik foto’s zie van toen en nu… wel confronterend. Heeft het veel verschil gemaakt in mijn leven?  Nee dat denk ik niet? Ik heb daardoor niet ‘die prins’ ontmoet, noch ben ik ontdekt op de catwalk 😊. Het verschil zit vooral in mijn hoofd. Ik durf anders. Meer. Deze blog. Mijn lichaamsbeeld werd anders. Meestal toch.

Ergens onderweg ben ik tot het besef gekomen dat mensen ook mijn leuke looks, mijn niet altijd strakke lichaam, gewoon mijn fysieke zelf wel zien en waarderen. Eigenlijk ben ik het zelf, die niet echt besef wat er mooi en sexy en leuk en prachtig is aan mijn eigen lichaam. En die vriendin zei ‘Hey meid, een beetje meer zelfvertrouwen veel van die mannen hebben gewoon een goed brilletje nodig… ‘ Zal ik toch eens goed in de spiegel moeten kijken? 😊

Binnenstebuiten

Ook mijn interesse in mode, stijl en mijn kleerkast komt deels omdat ik me zelfverzekerder voel als ik er goed uit zie. Omhult met leuke kleding en accessoires zie ik mezelf binnenstebuiten… Mijn innerlijke schoonheid matcht mijn uiterlijke zelfbeeld. En ook belangrijk, de leeftijd in mijn hoofd moet ook matchen met hoe ik er wil uit zien.

En ja het werkt, misschien niet voor iedereen maar wel voor mij. Als ik in de spiegel kijk en me goed voel met een nieuw kapsel (net naar de kapper geweest en 15 cm er af), een hippe bril op de neus (binnenkort een nieuwe), wat gepaste make-up (dinsdag make-up cursus), en een toffe kleerkast (even wachten op de solden). Voor mij is gaan shoppen, of zelfs gewoon kijken naar etalages, als een goed werkende therapie. But maybe not cheaper then a therapist… al valt dat al bij al nog goed mee.😊1e goed voornemen in 2020 is er terug 10 kg (OK 7 kg is ook goed) af hebben want met die menopauze, die operatie en dat zittende beroep,…

Maar als je innerlijke zelfbeeld al bijna goed zit, kan je uiterlijk een beetje erbij matchen al wonderen doen… Voor mij werk ik er binnenstebuiten aan, a work in progress.

Xoxo Ninon

PS: Ik wist niet goed welke foto plaatsen boven dit artikel.  Maar deze bleef hangen in mijn hoofd, ‘Romy Schneider & ik met pruillip’ van 2012 tijdens de tentoonstelling in het Caemersklooster in Gent (hier nog een artikel van in de krant toen)  Ook Romy Schneider had haar onzekerheden als ‘ouder wordende’ minder succesvolle actrice…

Lees ook een andere blog over mode bijvoorbeeld ‘Herfst-shoppen in multimerken boutiques’ of ‘Enkellaarsjes en bottines ook voor 50+ dames’