Basquiat, rocklegende van de moderne kunst

Nog tot 14 januari 2019 kan je in de Fondation Louis Vuitton in Parijs een overzichtstentoonstelling van Jean-Michel Basquiat zien.  ‘Van wie???’ hoor ik jullie denken… Wereldberoemd en toch bij velen ongekend. Hij was schilder, dichter, performer, acteur, muzikant, dj en vooral zichzelf. In 2017 werd een werk bij Sotheby’s geveild voor $ 110,5 miljoen ($110.500.000,-), wat hem tot nu toe de duurste Amerikaanse kunstenaar aller tijden maakt.  You love him or you don’t. Basquiat, rocklegende van de moderne kunst. Basquiat, ik ben forever fan.

Me & Basquiat we go way back. In 1999 heb ik Basquiats werk leren kennen op de ‘A Factory’ tentoonstelling van Andy Warhol in Brussel. Zijn penseelstreken kwamen heel hard bij mij binnen en kerfden zich ergens een weg naar mijn gemoed, naar mijn ziel, blijvend, came to stay… Vorig jaar ben ik niet naar zijn tentoonstelling in het Barbican in Londen geraakt, en ook eerdere plannen om de retrospectieve in 2010 in het Musée d’Art Moderne in Parijs te zien, zijn toen last minute in het water gevallen. Dus dit jaar was het een MUST, de Basquiat tentoonstelling was de reden en het hoogtepunt van mijn Parijse 3-daagse.

Same Old Shit
Jean-Michel Basquiat, geboren in 1960 in Brooklyn, New York, paste met zijn half Haïtiaans half Puerto-Ricaanse roots volledig in het multiculturele beeld van die tijd. Hij was intelligent maar studeren was niet zijn ding, de stad lonkte…  Basquiat begon met maatschappijkritische en diepzinnige graffiti en teksten die hij ondertekende met SAMO© ‘Same Old Shit’. Hij was cool, hij hield van hiphop, jazz, boksen maar ook van Franse poëzie en kunstgeschiedenis, van Leonardo Da Vinci, van modern art. Hij speelde synthesizer bij Grey. Eind de jaren ’70 had hij al een soort cultstatus onder de East Village hipsters.

Op de tentoonstelling zie je die uitbundige Basquiat mix van graffiti, jazz, rap, van zijn multiculturele roots in zijn werken. Een mengeling van woorden, grof getekende cartooneske figuren, klodders van gekleurde verf…maar telkens met een soort verhaal, een aanklacht, een uitroepteken. Rauwe kunst.  Een soort pure communicatie van zijn gedachten, zijn gevoelens. Intelligente kunst. Schilderijen waar ik kan blijven naar kijken, zoekend naar betekenissen, meerdere waarheden… 

 

 

 

 

 

 

Seks and drugs and rock’n’roll
In de jaren 80 was NY het centrum van de kunstwereld, en galeriehouders waren constant op zoek naar ‘the hottest, the newest’, die onontdekte kunstenaar wiens werk goud zou opleveren. Basquiat werd plots een megaster, zijn foto op de New York Times Magazine. Zijn werk werd verkocht in de meest toonaangevende galerieën. Van zero to hero in no time. Jong, rijk, charismatisch, succesvol… en toch niet happy. Het is niet voldoende, niet genoeg, blijven verder doen, altijd. Emptiness. Leegtes die hij probeert op te vullen door verslavingen, vrouwen, seks, geld, cocaïne, heroïne,…

En die agressieve leegte voel je ook in zijn schilderijen.  Ik werd soms emotioneel, ontroerd zelfs, of was het eerder verdrietig. Kunst waar je niet op uitgekeken geraakt. Vriendin Cathérine had niet datzelfde gevoel, zou ze ook nooit aan haar muur willen.  You love him or you don’t. 

Basquiat, ex liefje van Madonna en van vele andere dames. Vriend van Keith Haring, Grace Jones, Bowie en andere van de NY clubbing scene. Aan Debbie Harry verkocht hij zijn eerste werk ‘Cadillac Moon’ voor $200 en verschijnt er eventjes voor in Blondie’s video ‘Rapture’. In 1980 werd hij de protégé van Andy Warhol, ze worden vrienden en ze maken samen later 150 schilderijen, een symbiose van 2 visies waarover Keith Haring zei ‘een fysische conversatie met verf in plaats van woorden’.  Maar Warhol’s Factory was ook the place voor seksparties en drugsfeestjes… Zijn zelfdestructieve drugsgebruik neemt extreme vormen aan, zeker als zijn ‘meester’ Andy Warhol onverwacht sterft… Eén van de meest geprezen kunstenaars van zijn generatie overlijdt op 27^e jarige leeftijd aan een overdosis heroïne… (12/08/1988).  Nog een mythe die kan toetreden tot de 27 club, samen met Janis, Amy, Kurt, Jimi,…

 

Nu 30 jaar na zijn dood is Basquiat populairder dan ooit. Zijn werken blijven fascineren. Hij blijft een influencer. De naam van ‘Jean’ wordt genoemd in rapteksten van artiesten als Jay-Z, Drake en Kanye West.  Misschien is een Basquiat tattoo het enige ‘werk’dat ik me ooit zal kunnen permitteren 😊.

“Jean-Michel lived like a flame. He burned really bright. Then the fire went out. But the embers are still hot” (Fred Braithwaite).
(Jean-Michel leefde als een vlam.  Hij brandde heel helder. Toen ging het vuur uit. Maar de sintels gloeien nog steeds verder)

Xoxo Ninon

PS: lees ook mijn vorige blog  waarom je verliefd wordt op Parijs in de herfst