Ik geef het toe, ik ben een emotionele eter. Ik eet als ik verdrietig ben, boos, of gestrest, en ook als me verveel. Als je dat koppelteken weg haalt uit ‘eMO-ETer’ valt je dan ook het woord ‘MOET’ op? Emo-eters moeten eten hebben om hun emoties te compenseren. Eten voelt als een veilig dekentje waar je gemakkelijk naar terug grijpt om je goed te voelen. Voedsel is niet alleen een brandstof, vaak eten we omdat we een opkikker nodig hebben, of als beloning of een manier om ons tollende hoofd af te leiden. Eten en emoties gaan hand in hand. En het probleem is dat emotioneel eten ons achteraf vaak slechter doet voelen. Ai moest dat nu… Oeps het is …
Verder lezen
