Dit is een verhaaltje uit de oude doos van eind vorig jaar, en toch… het overkwam me terug… Moet je pijnlijk eerlijk zijn? Is het niet fatsoenlijker om met enige empathie en begrip na te denken over iemands gevoelens Iemand die je vertelt, zonder je er om gevraagd hebt, of het je opgevallen is dat je lieflijke derrière inderdaad te dik lijkt in die rok (en dan?!). En die er geenszins rekening houdt met de euforie die je had toen je die rok kocht, of toen je helemaal opgetut voor de spiegel pirouettes draaide. Trots op jezelf, je voelde je goed, je zag er goed uit. Nee dus. Pijnlijk! Je zelfvertrouwen de goot voor die avond en de komende maanden… …
Verder lezen
