Is zelfliefde niet egoïstisch?
Ik kreeg een vraag van een bloglezer: “Je schrijft regelmatig over zelfliefde, jezelf graag zien, maar ik heb het daar moeilijk mee. Is zelfliefde niet egoïstisch? Neigt eigenliefde niet naar narcisme? Soms heb je het gevoel dat je alleen goed bezig bent als je jezelf op de eerste plaats zet, maar is dat echt gezond?” Zelfliefde, egoïsme en narcisme zijn drie heel verschillende zaken. Hoewel alle drie focussen op ‘jezelf’, betekent zelfliefde op een gezonde manier voor jezelf zorgen. Egoïsme is eerder een lelijk karaktertrek van wie steeds eigen behoeften en verlangens belangrijkst vindt. Terwijl narcisme vooral een persoonlijkheidsstoornis is waar men zichzelf belangrijker acht dan anderen, en ageert vanuit een opgeblazen gevoel van eigenwaarde. Zelfliefde is niet egoïstisch, al …
Verder lezen
Gelukkige Moederdag? Reflecties op een kindvrij leven
Vorige zondag was het Moederdag. Toen ik naar de bakker ging werd me een ‘Gelukkige Moederdag’ gewenst. Vroeger corrigeerde ik de mensen als ze me een fijne Moederdag wensten. Uitleggen dat ik geen kinderen had, voelde als het ‘eerlijke’ om te doen. Nu deed ik dat niet. Ik besef al langer dat het iemand onnodig in verlegenheid brengt want men wil uiteindelijk gewoon attent en beleefd zijn. Dus nu zeg ik gewoon ‘dankjewel’ en ga verder. Tja men kan het niet weten. Een vrouw van 50+, dus het is niet abnormaal dat ze ooit een kind heeft gebaard. De tijd dat dit een steek(je) door mijn hart was, is reeds lang voorbij. Het al of niet moeder zijn is niet …
Verder lezen
Parijs, een weekendje onderdompelen in hedendaagse kunst
Parijs verveelt nooit. Een van de dingen die ik het meest bewonder aan de Lichtstad, is de overvloed aan kunst die Parijzenaren elke dag begroet. Ik kwam speciaal om de quatre-mains te zien van 2 van mijn favorieten: de Basquiat x Warhol tentoonstelling in het Fondation Vuitton. Ook een bezoek aan het nieuwe museum La Bourse de Commerce met de Pinault Collection was gereserveerd. Natuurlijk is Parijs bekend om zijn vele bijzondere musea, historische gebouwen, de oude meesters… Maar als je al tig keer naar Parijs geweest bent, laat je dan voor een volgende bezoek eens anders inspireren… Parijs, een weekendje onderdompelen in hedendaagse kunst. En met ‘hedendaags’ bedoel ik zo oud als mezelf😊. Hip en hedendaags, inspirerende kunst met …
Verder lezen
Retrogène
Retrogène, een nieuw woord dat zal opgenomen worden in de Dikke Van Dale. Het staat voor dat tenenkrommende gevoel dat je krijgt als je terugdenkt aan hoe je vroeger de deur uitging. Je voelt die ‘Oh god hoe zag ik er toen uit’ als je jezelf ziet op foto’s van toen. Gepermanente krullen à la Olivia Newton-John of JM Pfaff (voor de mannelijk lezers). Of met gescheurde nylons en veiligheidsspelden uit je mama’s naaidoos, want ja dat was helemaal punk. Buffalo’s, olifantenpijpen en felgekleurde prints nog zo iets gênants.. Alhoewel, wacht even die zijn helemaal terug hip en trendy. Ik had recent nogal wat retrogène toen ik bladerde in oude fotoalbums. Het is echt confronterend jezelf terug te zien op …
Verder lezen
Hoe leer je je inner-reptiel nieuwe gewoonten?
‘Laten we dat koekje nu opeten. Het is gratis en gevuld met zoete energie’ denkt je reptielenbrein. Je menselijke brein weerlegt ‘Nee beter van niet, die weegschaal gaat de verkeerde kant op en we willen ons achteraf niet schuldig voelen omdat we toch dat koekje aten’. Maar je inner-reptiel is een doordrammer ‘Ik ga gewoon gillen totdat je dat verdomde koekje eet. EET DAT KOEKJE, EET DAT KOEKJE, EET…’ En hap slik weg en het koekje is op. Schuldgevoelens… Toch beginnen de reptielhersentjes je nog meer te verleiden ‘Ze staan er nu toch. Please neem een tweede koekje. Morgen zullen er geen zijn, en overmorgen ook niet… ’ Je inner-zoogdier werkt op je gemoed ‘Je hebt het toch verdient! En …
Verder lezen
Je reptielenbrein maakt je tot een koekiemonster…
Ik had mijn zoveelste gesprek met een vriendin van ik moet afvallen, ik moet minder snoepen ’s avonds voor teevee. Herken je het, de soms onbedwingbare zin in chips of chocolade De aantrekkingskracht van Ben & Jerry’s ijs als je voorbij de diepvrieswaren loopt. De, niet te negeren, geur van verse frietjes? En de onmiddellijke spijt nadat je hebt toegegeven. Wat blijkt: we kunnen er niet aan doen! Eerder je reptielenbrein maakt je tot een koekiemonster en doet je verlangen naar ongezonde snacks. En voor wie Cookie monster uit Sesamstraat niet kent (hier een filmpje ‘Ik hou van koek’). Het is een vriendelijke grote blauwe pluche handpop met oogjes, die verlekkerd is op het eten van koekjes en vindt het …
Verder lezen
Kijk eens naar het vogeltje…
Vroeger hadden mijn ouders zo een Kodak-instantcamera om familiekiekjes te maken. Dat gebeurde vooral tijdens de vakanties of ook al eens op verjaardagen. En elke foto werd wel overwogen genomen, want je moest zuinig zijn op filmrolletjes van 12 of 24 foto’s, en ook het ontwikkelen van de foto’s kostte geld. Het waren bijna altijd geposeerde (kijk eens naar het vogeltje!) en mooi gekadreerde foto’s. En alle onscherpe, of waarop de mama ‘lelijk’ stond werden onherroepelijk verscheurd😊. En per jaar, per vakantie werd ze in een fotoalbum gekleefd, met netjes onder elke foto wat, wanneer en waar geschreven. Zodat we nu na jaren nog herinneringen ophalen aan onze kindertijd. ‘Ooh op het strand in Saint-Tropez’ of ‘mijn 3e verjaardag aan …
Verder lezen
Ons huis is de spiegel van ons innerlijke zelf
Net zoals je bent wat je eet (dan ben ik een sweetie😊), ben je ook wat je bewaart. Achter de dingen die je bezit, gaan emoties schuil die je dwingen om net dat te kopen, te houden én te bewaren. Je kan zo moeilijk afscheid nemen van die zelden gedragen maar dure jurk, die eigenlijk lelijke vaas die je als kind ‘viste’ op de kermis, dat ongebruikt servies of lelijke bijzettafeltje van je oma, omdat ze je verbinden met herinneringen. Onze kasten, lades en kamers, ons huis is de spiegel van ons innerlijke zelf. Droom je eerder om ooit te wonen in een perfect mooie en opgeruimde kamers, je weet wel zoals die picture perfect in een woondecoratiecatalogus? Of hou …
Verder lezen
Ken jezelf en hou van wie je bent
Om een gezonde relatie met een ander te hebben, moet je eerst van jezelf houden. Zelf heb ik dit moeten leren met vallen en opstaan. Het klinkt cliché, maar oh zo waar. Van jezelf houden is soms een moeilijk leerproces en je moet dit op je eigen manier doen. Hoe doet er zo niet toe, als je het maar doet zoals je gevoel het aangeeft. Klinkt eenvoudig maar zo gemakkelijk is dat niet. Want houden van wie je bent en van wat je hebt voelt misschien helemaal anders. Want veel liever willen we houden van een oude versie, omdat we die beter kennen. Of denken we dat we pas van onszelf kunnen houden als ons leven gefotoshopt, gefilterd, opgepimpt, enzovoort …
Verder lezen
Terugkijkend heb ik onderweg zoveel geleerd
6 jaar geleden ondertussen. Ja, alles verandert na het verlies van een echtgenoot of partner. Voor velen is dit de persoon met wie ze het meeste tijd doorbrachten, met wie ze plannen maakten, herinneringen deelden… Een groot deel van ons verleden, heden en toekomst draaide meestal om deze persoon, en zonder hem te zijn is moeilijker, droeviger en ‘allener’ dan we ooit hadden kunnen vermoeden. En al ook al kende ik mijn partner slechts 6 jaar, ongeveer even lang als dat hij er nu niet meer is, weduwe worden was het ergste dat me ooit is overkomen. Behalve dat ik diepbedroefd was, had ik ook geen idee wat ik kon verwachten… Terugkijkend heb ik onderweg zoveel geleerd…
Verder lezen